خبرگزاری مهر، گروه بین المللی– تاریخ ماری: “پگاسوس” نام اسطوره ای مرتبط با اسب بالدار اساطیر یونان باستان است ، اما همین نام ، حداقل از هفته گذشته ، نگاه مردم به تلفن های همراه خود را کاملا تغییر داده است. چگونه یک گوشی هوشمند فقط با دریافت پیام متنی آلوده می تواند به ابزار جاسوسی تبدیل شود. همچنین تعریف ما از حریم خصوصی به طور قابل توجهی تغییر کرد.
نرم افزارهای جاسوسی در زمینه حقوق بشر به برخی از كشورهای معروف فروخته شده است كه به راحتی می تواند برای سرقت اطلاعات به شهروندان عادی هدایت شود. البته بسیاری از کسانی که اخبار مربوط به جاسوس افزار Pegasus را دنبال می کنند. اینکه آنها شهروندان عادی هستند و مانند امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه قربانی نهادهای امنیتی کشور دیگری نشده اند. آنها خوشحال هستند.
اما ظاهراً این جاسوس افزار به برخی از کشورهای شناخته شده حقوق بشر فروخته شده است که در صورت لزوم به راحتی می توانند شهروندان عادی را هدف قرار دهند – کشورهایی مانند بحرین ، عربستان سعودی و امارات!
البته کشورهای اروپایی مانند مجارستان نیز مظنون به استفاده از این نرم افزار جاسوسی هستند و این سه شنبه در بوداپست شاهد اعتراضاتی از سوی مردم خواستار استعفای دولت راست گرا بودیم.
نام شرکت اسرائیلی تولید کننده این نرم افزار جاسوسی “NSO” است و طبق تحقیقات گروهی از رسانه های مشهور جهان مجوز فروش محصول خود را از وزارت جنگ رژیم صهیونیستی دریافت کرده است. به عبارت دیگر ، تل آویو صریحاً به این شرکت اجازه داده است که نرم افزارهای جاسوسی Pegasus را به عربستان سعودی بفروشد.
گفته می شود که مقامات شرکت در سال 2017 در وین ، قبرس و ریاض با مقامات سعودی ملاقات کرده اند و طی آن نحوه استفاده از پگاسوس را به سعودی ها آموخته اند و طبق افسانه ها ؛ سعودی ها چنین فناوری خطرناکی را با قیمت 55 میلیون دلار بدست آورده اند. آنها بسیار هیجان زده هستند.
این سازنده مجوز فروش محصول خود را از وزارت جنگ رژیم صهیونیستی دریافت کرده است سابقه استفاده از پگاسوس در فعالیت های جنایتکارانه به گونه ای است که در میان شماره های تلفنی که توسط این نرم افزار مخرب هدف قرار گرفته اند ، می توان نام دو زن نزدیک به “جمال هاشچی” روزنامه نگار مقتول سعودی را مشاهده کرد.
علاوه بر رئیس جمهور فرانسه ، نام ر theسای جمهور عراق و آفریقای جنوبی و همچنین نخست وزیران مصر ، پاکستان و مراکش از جمله جاسوسان بودند. دیده می شود
اگر ماهیت فنی موضوع و لزوم اطمینان از امنیت سایبری شهروندان را کنار بگذاریم ، به بعد سیاسی موضوع می رسیم که زمینه انتقاد بسیاری از افراد را فراهم می کند.
نحوه برخورد طرفین با ماجرای پگاسوس
اول از همه ، باید توجه داشت که آنگلا مرکل ، صدراعظم آلمان ، حتی در آستانه بازنشستگی ، هنوز نمادی از خرد و آینده نگری اتحادیه اروپا است.
وی با محکومیت جاسوسی خواستار محدود کردن دسترسی به چنین نرم افزاری در سراسر جهان شد. مرکل گفت: “بسیار مهم است که نرم افزارهای طراحی شده برای موقعیت های خاص به دست افراد بی کفایت نیفتد.” این نرم افزار نباید به کشورهایی که امکان بررسی قضایی آنها وجود ندارد ، فروخته شود.
آیا کشوری به جای اسلحه به یک کشور ناتوان مرکل ، نرم افزار جاسوسی می فروشد ، مهم است؟ اما استفاده مرکل از کلماتی مانند “بی کفایت” یا “عدم نظارت قضایی” کمی گیج کننده بود. مركل كهنه سرباز احتمالاً به كشورهايي مانند عربستان سعودي و امارات متحده عربي اشاره دارد كه مشتريان عمده قرص هاي تسليحاتي آلمان نيز هستند. البته مدت هاست که در محافل سیاسی در برلین ممنوعیت فروش اسلحه به هر دو کشور به دلیل موضوعاتی مانند ترور هاشگچی یا حمله به یمن مورد بحث و بررسی است ، اما در تاریخ 26 ژوئن 1400 ، وزارت اقتصاد آلمان رسماً تأیید کرد که این صادرات مورد مناقشه ادامه یافت.!
س isال این است: “ببخشید خانم رئیس!” “آیا تفاوتی بین فروش نرم افزارهای جاسوسی به کشوری است که فکر می کنید به جای اسلحه بی کفایت است؟” آیا نمی دانید وقتی تجهیزات نظامی را به اعضای ائتلاف متجاوز سعودی می فروشید ، می توان از آنها برای کشتار مردم بی دفاع این کشور استفاده کرد. یمن؟
اگر این جاسوس افزار برچسب “ساخت کشور چین” دارد ؛ چه خبر بود؟ به نگرانی های نخست وزیر فرانسه امانوئل مکرون در این روزها توجه کنید – مردی که گفته می شود نمادی از پیشرفت و استقلال اتحادیه اروپا است. طبق آخرین اطلاعات ، او می ترسد که دوباره قربانی پگاسوس شود. هر دو جلسه امنیتی ترتیب دادند و به سرعت خط و تلفن همراه خود را تغییر دادند. البته او کار دیگری هم انجام داد که قرار بود از دست بدهد. ماکرون با نخست وزیر اسرائیل نفتالی بنت تماس گرفت و از او خواست کنترل بیشتری بر فروش نرم افزارهای جاسوسی خود داشته باشد! از سوی دیگر ، وزیر دفاع اسرائیل مجبور شد روز چهارشنبه برای اطمینان خاطر به پاریس سفر کند.
سوالی که در حال حاضر به ذهنم خطور کرد این بود که آیا این جاسوس افزار برچسب “ساخت کشور چین” دارد یا خیر؟ چه خبر بود؟ آیا پیاده روی در کنار خیابان شانزه لیزه برای آرام کردن ماکرون هنوز آسان بود؟
چین دشمن مجازی
جالب اینجاست که چند روز قبل از افشای رسوایی پگاسوس ، ایالات متحده به همراه سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) ، اتحادیه اروپا ، استرالیا ، انگلیس ، کانادا ، ژاپن و نیوزیلند ، چین را به یک جاسوسی سایبری متهم کردند .
همزمان ، وزارت دادگستری آمریكا چهار شهروند چینی (سه افسر امنیتی و یك هكر) را متهم كرد كه چندین شركت ، دانشگاه و سازمان دولتی در آمریكا و خارج از كشور را هدف قرار داده است ، در حالی كه نروژ ادعا كرد كه چین مسئول حمله سایبری است. که در تاریخ 10 مارس در سیستم ایمیل پارلمان این کشور انجام شد!
همه اینها در حالی است که جو بایدن ، رئیس جمهور آمریكا ، در پاسخ به این ادعا گفت: “برداشت من این است كه دولت چین ، مانند دولت روسیه (در پاسخ به ادعاهای آمریكا درباره هكرهای مستقر در روسیه) ، متعهد است. این عمل را انجام می دهد ، اما از کسانی که این کار را انجام می دهند محافظت می کند و حتی می تواند به آنها در انجام آن کمک کند.
رویکرد واشنگتن و متحدانش به مسئله امنیت سایبری دقیقاً مانند مسئله حقوق بشر است که ابزاری برای آنها دارد. در چنین دیدگاه استاندارد دو برابر ، “خطا” از “چه کسی خطا کرده است” اهمیت کمتری دارد. بایدن دخالت مستقیم چین در حملات سایبری را با درجه ای از امتیاز توجیه می کند و سپس به شوخی می گوید که “البته ممکن است به عاملان این امر کمک کرده باشد”. برای کسانی که با بازی های سیاسی دولت واشنگتن آشنا هستند ؛ این چیز عجیبی نیست.
این لحن به این معنی است که اگر پکن در مورد یک مسئله خاص با ما به توافق نرسد ؛ بگذارید حدس و گمان خود را متوقف کنیم و به نتیجه قطعی برسیم که چین در پشت حملات سایبری قرار دارد و از آنجا که در اجلاس ناتو در سال 2021 استراتژی سایبری برای چنین مواردی تهیه شده است ، ایالات متحده حق خود را برای دریافت حمایت از حمایت خود به رسمیت می شناسد. تحریم های رویارویی نظامی ، گزینه های علیه پکن را در دستور کار قرار دهید.
برای یادآوری استراتژی سایبری ناتو ، باید بگوییم که در یک روند چند ساله ، سرانجام در جریان نشست امسال سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ، جنگ سایبری پدیده ای برابر جنگ نظامی تلقی می شود و طبق ماده 5 منشور ، برای شکل نظامی و سایبری. بر این اساس ، ناتو به اولین اتحاد نظامی در جهان تبدیل شد که دفاع نظامی و سایبری را یکی از اصلی ترین وظایف خود معرفی کرد.
در واقع ، رویکرد واشنگتن و متحدانش در مورد امنیت سایبری دقیقاً مانند مسئله حقوق بشر است که از آنها به عنوان ابزاری استفاده می کنند. این بدان معناست که اگر بن سلمان دستور ترور و تکه تکه کردن خاشقچی را صادر کند ، در اتحاد با ایالات متحده یا در صورت استفاده از جاسوسی پگاسوس علیه رئیس جمهور فرانسه مجازات نخواهد شد. هیچ کشور اتحادیه اروپا اعلامیه ای علیه تل آویو صادر نکرده است.
در چنین دیدگاه استاندارد دو برابر ، “خطا” از “چه کسی خطا کرده است” اهمیت کمتری دارد.
شاید او اکنون به نقل از معاون وزیر خارجه چین شی فنگ پی برد که وی در پاسخ به دستور کار سفر وندی شرمن ، همتای آمریکایی خود به این کشور ، گفت: “واشنگتن با دشمن ساختن چین به دنبال به تصویر کشیدن احساسات ملی گرایانه است.” ” در میان مردم آمریکا “؛ قابل درک باشید. این بدان معناست که ایالات متحده به عمد مسائل نامناسب را به امنیت داخلی خود پیوند می دهد تا جاه طلبی های سیاست خارجی خود را توجیه کند.