به گزارش سلام نو به نقل از تریپ یار، کال جنی یا دره جانها دره ای است واقع در شمال طبس و اطراف روستای ازمیغان و در امتداد خروجی قنات که در مجاورت و در فاصله 35 کیلومتری طبس قرار دارد. 1 c. دره ای زیبا و شگفت انگیز که بومیان باستان آن را دره جن ها می نامیدند و ترسناک و مکانی برای زندگی ارواح و جن ها به شمار می رفت. نقوش روی دیوارهای بلند به ما می گوید که این دره هزاران سال پیش بر اثر فرسایش و سیل تشکیل شده است. شاید او در روزهای پر سر و صدا از اینجا گذشت. این دره عمیق گاهی به شکل حرف U و در جاهایی شبیه B به نظر می رسد. وقتی بالای سرتان را نگاه کنید، تنها ذره ای از آسمان را در ارتفاعات بین دو دیوار می بینید و در برخی نقاط از آنجایی که این دو دیوار به هم نزدیک هستند، خبری از این تصویر نیست. وجود تونل ها و خانه هایی به نام خانه گبرو در دل دیوارها از دیگر جدایی های این دره است. ساخت این تونل ها و چاله ها احتمالاً به دوران ساسانیان باز می گردد. این چاله ها و تونل ها در پای دیواره های این دره قرار دارند. دسترسی به این سوراخ ها بسیار دشوار است. در مسیر این سوراخ ها تونل هایی دیده می شد که احتمالا راه های ارتباطی آنها بوده است.
جنگلی که به طور طبیعی در دل این کویر می روید از دیگر جاذبه های این منطقه است.
کال جنی طبس در سال 1396 به شماره 350 در فهرست آثار ملی و ملی به ثبت رسید.
یکی از رودخانه های دائمی با جریان اولیه که همیشه در آن جریان آب وجود دارد و از ناحیه شمالی کوه های کامیل سرچشمه می گیرد، رودخانه کال جنی است که یکی از زیباترین مناطق گردشگری شهرستان طبس است. با توجه به اینکه این رودخانه در طول مسیر خود اشکال فرسایشی بسیار جالب و زیبایی از جمله غارهای فرسایشی طبیعی، دودکش ها و تنورهای تنور و همچنین فرسایش های آبی و بادی مختلف در دیواره های رودخانه ایجاد کرده است، مناظر بسیار جالب و دست نخورده ای وجود دارد که شرایط مناسبی هستند.گردشگری ماجراجویی.
نام مرموز این منطقه داستان خاص خود را دارد. Cal Jenni از دو قسمت Cal + Jenni تشکیل شده است. کال دره یا مسیری است که در اثر سیل و جریان آب ایجاد می شود. از آنجایی که اهالی روستا این مکان را ترسناک و محل حضور جن می دانستند، قسمت دیگری از نام را به آن اضافه کردند. این اثر شگفت انگیز با نام دره جنی نیز شناخته می شود.
طول مسیر کال جنی 9 کیلومتر است. تماس جنا از یک تماس اصلی و یک تماس کمکی تشکیل شده است. راه اصلی از جنگل شروع می شود و به روستای ازمیگان می رسد. آب روان در خیابان اصلی که در مسیر خود گیاهان سرسبز را به جرعه ای آبی برای مهمانان می رساند، از چشمه ازمیگان شروع می شود. این آب راه خود را به داخل کانالی که به قنات می رسد و از کال خارج می شود ادامه می دهد. عجایب بی نظیر و خانه گبرا از این مکان آغاز می شود.
با تمام کویرهای اطراف فرق دارد. آب در اینجا عنصر کمیاب نیست و در همه جا دیده می شود. در اینجا آبشارهای کوچکی وجود دارد که مردم محلی به آنها شلن می گویند. حوضچه هایی تا عمق 1.5 متری تشکیل شده و در گرمای این کشور محل مناسبی برای جذب و خنک شدن است. با مهندسی باورنکردنی، تونلی ساخته شد که آب را به داخل قنات هدایت می کند. در این محل فرسایش آبی به اوج خود رسید و نقش ها و برآمدگی ها منافذ عجیبی را در بستر رودخانه ایجاد کردند. پس از این منطقه، دره خشک، بی آب و علف می شود. آب به سمت قنات هدایت می شود و دره بدون آب می ماند. کمی جلوتر سوراخ هایی را در دیواره دره می یابیم. در نگاه اول، ممکن است این نتیجه فرسایش طبیعت به نظر برسد، اما با کمی تحقیق متوجه می‌شویم که آنها توسط انسان ساخته شده‌اند. در ارتفاع 2 متری از سطح زمین، یک چاه ورودی وجود دارد که با کمک همراه می توان به آن وارد شد. اگر از این چاه که حدود ۷-۸ متر ارتفاع دارد به کمک دستگیره ها و سوراخ های روی بدن او بالا برویم به سمت سالن می رویم. در دو طرف این تالار دو راهرو وجود دارد و هر کدام از اتاق های متعددی تشکیل شده است. همه اینها را انسان در دل دیوار این دره عجیب خلق کرده است. هنوز آثار تبر معمار بر در و دیوار اتاق دیده می شود. به گفته کارشناسان سازمان میراث فرهنگی، تاریخ ساخت این مکان مربوط به دوره ساسانی است و به نظر می رسد که محل توحید بوده است. اگر دوباره راه دره را تا انتهای دره ادامه دهیم به جای دیگری می رسیم که چاه و محل دسترسی از پایین دره به اتاقک های آن بر اثر فرسایش سیلاب های موسمی از بین رفته است. و دسترسی به آن از پایین. دره آن را غیرممکن کرد. در سال 1380 یک مربی صخره نوردی از انجمن کوهنوردی به بالای دره رفت و کارگاه فرود راه اندازی کرد و مشاهدات وی نشان داد که این مکان شبیه اتاق های قبلی است.
مسیر دسترسی:
برای رسیدن به کال جنی در 35 کیلومتری شمال طبس باید مسیر روستای ازمیگان را طی کنید. برای ورود به این دره دو راه وجود دارد. یکی انتهای جاده خاکی که در واقع ابتدای دره است و به کوه متصل می شود و دیگری میانه این جاده خاکی که از طریق شکاف ایجاد شده با فرسایش وارد دره می شود. ما راه اصلی را توصیه می کنیم. در این محل که به کوه متصل است، منبع آب روانی وجود دارد که فضای سبزی ایجاد کرده است. در اینجا می توانید درختان نخل در هم تنیده را ببینید که به شکل گاری و نیزار رشد کرده اند.
این دره دارای دیواره های بلند و شیب دار است که ورود به آن می تواند خطرناک باشد. برای رسیدن به ته دره، باید منطقه را بشناسید، بنابراین هرگز نباید به تنهایی در این دره قدم بزنید، حتی اگر به ارواح و غول ها اعتقاد ندارید!