از موزه احد حسینی تبریز چه می دانید؟

به گزارش سلام نو، آثار و مجسمه های احد حسینی، مجسمه ساز معروف تبریزی که در بیشتر پایتخت های هنری جهان از جمله «پاریس»، «رم» و «استانبول» شناخته شده است، مزین به موزه های محلی تبریز است. ابتدا در آذربایجان در موزه استقبال شد و اکنون در موزه آثار حسینی. مجسمه‌های «اضطراب»، «زنجیره‌های بدبختی»، «زندگی» و «جام جهانی» از جمله آثار هنری این مجسمه‌ساز بزرگ و متواضع تبریزی است. حسینی پس از یک سال تحصیل در کالج بایزید در رم ایتالیا به فرانسه رفت و به مدت شش سال در مؤسسه هنرهای تزئینی مجسمه سازی مدرن خواند. در آن زمان در مسابقات مختلف برنده شد و آثارش در دنیا مورد توجه قرار گرفت. دیدن آثار هنرمند بزرگی که سال ها در بهترین شهرهای جهان آثار فاخری ساخت و از رئیس جمهور فرانسه جایزه هنری گرفت، باعث افتخار هر ایرانی است.

احد حسینی در ۲۳ مرداد ۱۳۲۷ در کوذرخان (کوچه کوزه گر خانه تبریز) به دنیا آمد. پدرش رئیس شورای شهر و کمیسر محلی بود. در سال های پرتلاطم تاریخ ایران پس از جنگ جهانی دوم، خانواده حسینی در فقر شدید زندگی می کردند. هیچ کس نمی خواست به مدرسه برود. یکی از بچه ها لاغر و از نظر جسمی بسیار ناتوان بود. این کودک بی پناه اغلب در بازی های کودکانه مجروح می شد. دررفتگی انگشتان دست و پا همیشه همراهش بود. روزی در سال 1332 هر دو دست احد از جا در رفت و مجبور شد هر دو دستش را ببندند و با پارچه ای به گردن آویزند. چنین بچه هایی نمی توانند شاگرد خوبی باشند. احد حسینی دانش آموز دبستانی تنبل بود، اما در نقاشی بسیار تبحر داشت. یکی تقلید هنری را از مادرش به ارث برده است. مادر احد حافظه بصری تیزی داشت، هر بار که در خیابان جسد زنی را می دید و عاشق آن می شد همان لباس ها را در خانه می دوخت. احد در سال 1342 برنده این مسابقه شد که مسابقه نقاشی در ورزشگاه فردوسی بین دانش آموزان دبیرستانی برگزار شد. پیروزی احد معلمان دبیرستان را شگفت زده کرد. یک روز در کلاس، چهره استاد علوم را نقاشی کرد و استاد عزیز نیم ساعت در کلاس به مدح کار احد پرداخت. معلم به احد گفت که او رافائل خواهد بود. تحصیلات خود را با اشتیاق جدید ادامه داد و در ژوئن 1945 فارغ التحصیل شد.

عصر رشد هنری

پس از پایان خدمت سربازی، به مجسمه سازی علاقه مند شد و از خاک رس برای ساختن مجسمه نیم تنه انیشتین، دکتر شوایزر، برتراند راسل، بتهوون و روسو استفاده کرد. سپس به تهران رفت و در کارگاه پرویز تناولی به کار مجسمه سازی پرداخت. سرگردانی و فراگیری کار تا 28 سالگی یعنی تا سال 1351 ادامه یافت و سپس با تشویق پرویز تناولی و با کمک مالی برادرش (مهندس اصغر حسینی) راهی ایتالیا شد. احد حسینی دو ماه را در رم و دو ماه را در پروجا گذراند و سپس به فلورانس رفت. او ابتدا به مدت سه ماه در کارخانه سرامیک شهر کار کرد و سپس در آکادمی هنرهای زیبای فلورانس در Via del Artist ثبت نام کرد. او تحصیل و کار در آکادمی را نزد پروفسور برتی آغاز کرد. در همان زمان ماسک مرمر میکل آنژ را ساخت. او هنوز در فکر انجام کاری منحصر به فرد بود تا اثری ماندگار مانند میکل آنژ بر جای بگذارد. سرانجام در سپیده دم، روزی در حالتی بین خواب و بیداری، فکر ساختن «تندیس زندگی» به ذهنش خطور کرد. وی پس از بازگشت به ایران در مسابقات مجسمه سازی که توسط وزارت فرهنگ و هنر در تهران برگزار می شد پی در پی شکست خورد اما اراده خود را از دست نداد و در نهایت در چهار مسابقه پیروز شد و پس از آن مجسمه زندگی ساخته شد. .

مجسمه زندگی

ساخت این مجسمه در زیرزمین یک منزل مسکونی در تبریز از دی ماه 1354 آغاز شد و تا فروردین 1359 به مدت پنج سال به طول انجامید. فقر مهمترین مشکل بود. در سال چهارم ساخت این مجسمه گچی، پولی برای خرید گچ وجود نداشت. احد حسینی ده هزار تومان از نزدیکانش قرض کرد. اما بعد از انقلاب یک مشکل دیگر اضافه شد، در فضای متلاطم آن زمان هیچکس به فکر هنر نیست. نظام سیاسی جدید از ساخت مجسمه استقبال نکرد. بسیاری ساختن مجسمه را همان ساختن بت می دانستند و آن را حرام می دانستند. کار حسینی به دلیل گستردگی از بت پرستی جدا شد و در صدد ایجاد اندیشه عادلانه و زدودن ظلم بود. حسینی سعی کرد نشان دهد که قدرت های بزرگ انسان را در بند زمان و مکان می اندازند. حسینی در مجسمه زندگی، رنج انسان های اسیر را به تصویر می کشد تا بیننده به رهایی انسان بیاندیشد. این گروه به مدت صد روز مجسمه زندگی را در همان مکان مشاهده کردند و سپس از جاقوب سروین، مدیر کل دستورالعمل آن روز، برای دیدن مجسمه دعوت کردند. مجسمه را دوست داشتی حسینی تندیس را به موزه آذربایجان اهدا کرد و انتقال مجسمه را به محل موزه آذربایجان آغاز کرد. اداره کل رهبری اسلامی استان هفت هزار و پانصد تومان (7500) هزینه ایاب و ذهاب به احد حسینی پرداخت کرد. استاد حسینی شش ماه دیگر در موزه کار کرد تا اینکه مجسمه را در زیرزمین قرار دادند و نقاشی کردند. نصب مجسمه زندگی در موزه تماشاگران زیادی را به موزه آذربایجان کشاند. استاد محمود فرشچیان پس از دیدن مجسمه به تمجید از حسینی پرداخت. تحسین استاد فرشچیان نیز به شکوه مجسمه کمک کرد.

کارهای دیگر

حسینی پس از ساخت آرم جمهوری اسلامی و مجسمه نیم تنه استاد شهریار که در مزار این شاعر قرار گرفت، مجسمه هایی به نام «مادر شهید» ساخت و در مقابل ایستگاه راه آهن تبریز قرار داد. بسته شدن فضای هنری در جنگ عراق و ایران باعث شد تا حسینی به ترکیه برود. در دانشگاه بایزید، استانبول مجسمه «جام جهانی» را در دانشگاه تکرار کرد. این مجسمه بخشی از مجسمه زندگی بود. حسینی در سال ۱۳۶۳ ترکیه را به مقصد فرانسه ترک کرد و پانزده سال در فرانسه ماند. او تحصیل در مجسمه سازی مدرن را در پاریس در موسسه هنرهای تزئینی (Arts Decorative، پاریس) آغاز کرد. پس از چندین سال آموزش، در تابستان 1988، شبکه تلویزیونی فرانسه پلاس مسابقه چهره سازی (ماریونت) را برگزار کرد. موسسه هنر تزئینی حسینی را به مسابقه معرفی کرد. از میان دوازده شرکت کننده، داوران آثار حسینی را پذیرفتند و حسینی در مدت شش ماه شصت پرتره از چهره های سیاسی، علمی، ورزشی و هنری برای شبکه فرانسوی پلاس ساخت.

احد حسینی در سال 1995 مجسمه مونالیزا را بر اساس نقاشی لئوناردو داوینچی هنرمند مشهور ایتالیایی قرن چهاردهمی در پاریس برپا کرد. تابلوی اصلی داوینچی در موزه لوور فرانسه است. قسمت بالایی بدنه تقلیدی از نقاشی داوینچی و قسمت پایینی اختراع خود حسینی است. این مجسمه در ابعاد 2 در 2 متر ساخته شده است. مجسمه مونالیزا در گالری برنانوس پاریس به نمایش گذاشته شد. حسینی در همان زمان به خبرنگار شبکه سه تلویزیون فرانسه درباره انگیزه مونالیزا از ساخت مجسمه گفت که لبخند مونالیزا او را تشویق به ساخت مجسمه کرد. لبخند نشانه میل انسان به دوستی، عشق و صلح است. در پایان این نمایشگاه تندیس حسینی مونالیزا به همجون مینوی مجموعه دار ایرانی اهدا شد. حسینی در سال ۱۳۷۸ به ایران بازگشت و به مدت پنج سال در زیرزمین خانه خود آثار شگفت انگیزی خلق کرد که به موزه آذربایجان تبریز اهدا کرد. تندیس بینوایان، زنجیر بدبختی، زندانیان سیاسی، جام جهانی، جنگ از جمله تندیس های حسینی است که بینشی عمیق به تاریخ و اخلاق انسان در قرون گذشته به ویژه قرن بیستم دارد. اکنون شهرداری تبریز مکانی را برای نمایش و نمایش آثار وی اختصاص داده است که به نام «موزه آثار احد حسینی» و در مقبره الشعرا قرار دارد. اخیراً تندیس مربوط به هژدر بابا آهنگ معروف استاد شهریار توسط استاد در این مکان نصب شده است.

جوایز

از جوایز بزرگی که این استاد برجسته دریافت کرد می توان به اولین جایزه تندیس چارلز استراد، جایزه موگانجیش برای مجسمه فیلمبردار، برنده آزمون ورودی موسسه هنر دکوراتیو هلند اشاره کرد.

محل

آثار و مجسمه‌های «استاد احد حسینی» هنرمند و مجسمه‌ساز بزرگ تبریزی از زیرزمین موزه آذربایجان به موزه «آثار احد حسینی» در ضلع جنوبی مجموعه تاریخی و فرهنگی منتقل شد. آرامگاه شاعر.

منبع: تریپ یار