به گزارش سلام نو؛ تومان یک کلمه ترکی اویغوری به معنای ده هزار است، در لشکرهای نظامی به هر ده هزار سرباز تومان و فرمانده آنها را امیرتومان می گفتند. این واحد پول تا دوره قاجار استفاده نمی شد. در دوره مغول ده هزار دینار معادل یک تومان در نظر گرفته می شد. کسروی معتقد است که یک تومان مغولی امروز برابر با صد هزار تومان است. طلای تن اولین بار در زمان فتحعلی شاه قاجار ضرب شد.
وزن آن در سال 1224 قمری (1188 شمسی) یک مثقال و یک ششم مثقال بوده است. در سال 1298 هجری قمری در زمان ناصرالدین شاه وزن تومان طلا کاهش یافت و ارزش آن برابر با ده قران نقره یا ده هزار دینار شد. اما سکه ای به نام دینار وجود نداشت. در سال 1308 که واحد پول ایران تغییر کرد، تومان به معنای ده ریال شد که هنوز هم رایج است.
در زمان فتحعلی شاه یک سکه نقره جدید به نام «قرآن» رایج بود که معادل یک دهم تنان و پنج عباسی یا بیست شاهی بود. در آن زمان شاهی سکه مسی شد. بنابراین در ایران سه نوع سکه رایج بود: تومان طلا، قرآن نقره و مس. اما واحد پول سکه نقره بود.
ضرب سکه از دوره قاجار تا اوایل دوره پهلوی رایج بود. اما طلا پشتیبان پول نبود. در سال 1308 طلا مبنای پول شد. مشک نقره یک ریالی برچیده شد تا نشان دهنده ریال طلایی در سرزمین مشترک و قرآن باشد. مسکوک نقره، نیم ریال، دوریال و پنج ریال شد.
