به گفته محققان، بیماران مبتلا به آرتریت زانو که به طور منظم داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مصرف می‌کردند، در مقایسه با گروه «شاهد» که داروها را مصرف نمی‌کردند، التهاب زانو و ضعیف‌تر شدن غضروف زانو داشتند.
دکتر یوهانا لویتجنس، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، گفت: «ما دریافتیم شرکت‌کنندگانی که به‌مدت چهار سال به‌طور منظم از NSAID استفاده می‌کردند، نتایج بدتری برای سینوویت، که التهاب زانو است، داشتند.
وی همچنین افزود: ما همچنین مشاهده کردیم که ترکیب غضروف در گروه NSAID نسبت به گروه کنترل بدتر بود.
NSAID ها تولید مواد شیمیایی که باعث التهاب در بدن می شوند را مسدود می کنند. مردم به طور مرتب از این قرص ها برای تسکین کوتاه مدت درد آرتریت استفاده می کنند.
آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم رایج‌ترین داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی هستند که بدون نسخه در هر داروخانه موجود است.
برای این مطالعه، محققان داده های جمع آوری شده از بیش از 1000 شرکت کننده در یک مطالعه مشاهده ای طولانی مدت آرتروز زانو را تجزیه و تحلیل کردند.
محققان 277 نفر را که حداقل یک سال به طور منظم NSAID مصرف کرده بودند با 793 نفری که با این داروها درمان نشده بودند مقایسه کردند.
همه شرکت کنندگان در شروع مطالعه و چهار سال بعد از زانو MRI گرفتند.
نتایج نشان داد که مصرف کنندگان NSAID در شروع مطالعه نسبت به گروه کنترل التهاب مفاصل و کیفیت غضروف بدتری داشتند و سلامت زانوی آنها پس از چهار سال حتی بدتر بود.
لویتجنز گفت: “هیچ مکانیسم محافظتی NSAID ها در کاهش التهاب یا کند کردن پیشرفت آرتروز زانو وجود نداشت.” استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی در سال‌های اخیر بارها در بیماران مبتلا به استئوآرتریت ترویج شده است و باید مورد تجدید نظر قرار گیرد، زیرا هیچ اثر مثبتی بر التهاب مفاصل ثابت نشده است.
Luitjens پیشنهاد می کند که NSAID ها ممکن است در کنترل نوع التهاب ناشی از آرتریت زانو موثر نباشند. همچنین ممکن است که NSAID ها باعث ضعیف شدن غضروف شوند، مشابه روشی که استروئیدها بر غضروف تأثیر می گذارند.
وی خاطرنشان کرد: یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده برای تایید آنچه در این مطالعه مشاهده شد، مورد نیاز است.