به گزارش گروه بین الملل آژانس تسنیمبرای نزدیک به نیم قرن ، دلار آمریکا ارز غالب در تجارت بین الملل بوده است و پس از جنگ جهانی دوم موفق شد با استفاده از سیاست پولی خود پس از جنگ ، بر جهان تسلط یابد. دلار که به عنوان سلاحی قدرتمند برای فشار آوردن به ملت ها برای ایالات متحده توصیف شده است ، فراز و نشیب هایی داشته و همچنان مشکلات داخلی خود را در صحنه بین الملل گسترش می دهد. در همین حال ، بسیاری از اقتصاددانان بر این باورند که دلار در حال تضعیف و نزدیک به سقوط است ، در حالی که دیگران ضعف دلار را تأیید می کنند ، اما آن را در نتیجه سیاست های نادرست قابل اصلاح می دانند. در هر صورت بحران دلار و ظهور ارزهای دیگر یا حتی جایگزینی آنها با دلار یک واقعه واقعی است. قدرت اقتصادی و سهم چین در تجارت بین الملل در حال رشد است و اتحادیه اروپا همچنان به عنوان رقیب اصلی دلار و یورو محسوب می شود ، اما ترسیم تصویری از آینده دلار و عواقب آن مستلزم بررسی دقیق سیستم دلار است. پیش بینی های بهتر .
رادیکا دسایی، استاد علوم سیاسی و مایکل هادسون، یک استاد اقتصاد در دانشگاه میسوری ایالات متحده آمریکا (کانزاس سیتی) مقاله ای را در اتاق فکر روسی باشگاه بحث والدین منتشر کرد. در این مقاله ، آنها وضعیت دلار را توضیح می دهند ، زمینه تبدیل آن را به عنوان یک ارز جهانی و چشم انداز آینده آن را بررسی می کنند.
دسای و هادسون در مقدمه این مقاله می نویسند: جوزف بایدن ، رئیس جمهور آمریكا ، جنگ سرد با چین را ادامه می دهد و واضح است كه اپیدمی تاج سلطنت تعادل قدرت فعلی در چین را تسریع كرده است. اما این یک نقطه عطف تاریخی است که قرن بیست و یکم را به یک قرن آسیا تبدیل می کند.
خوش بینی نسبت به آینده دلار هیچ استدلال روشنی ندارد
نویسندگان می افزایند که تجارت جهانی بر اساس اعتبار دلار به عنوان یک سیستم مالی از دهه 1970 انجام می شود و برخی از کارشناسان معتقدند که قرن بیستم آغاز سلطه آمریکا در این قرن است. در هر صورت ، برخی از تحلیل گران مالی کاهش احتمالی دلار را در آینده نزدیک پیش بینی می کنند. البته اختلافات بین کسانی که هنوز به سرنوشت دلار خوش بین هستند و کسانی که پیش بینی های تاریک برای آن دارند مدتهاست که با بحران های کلی در سیستم دلار ارتباط دارد. به عنوان مثال متفکرانی مانند بنجامین کوهن در مورد پایان اوج دلار در سال 2020 صحبت می کنند و استفان روچ نسبت به کاهش 35 درصدی شاخص دلار طی دو تا سه سال آینده هشدار داد. در حالی که برخی از افراد خوش بین مانند باری ایچنگرین استدلال منتقدان را رد می کنند ، اما به وضوح فاقد استدلال دقیق هستند.
وی ادامه داد: کوهن دولت بسیار ناکارآمد ترامپ را در جریان اپیدمی و استفاده از دلار به عنوان سلاح مقصر می داند اما روچ معتقد است که افزایش بدهی آمریکا دلیل اصلی سقوط دلار خواهد بود. اما چنین توضیحاتی ، مانند اکثر تفسیرهای مربوط به نقش جهانی دلار ، مبتنی بر آمیزه ای از خوش بینی و بلوف بی اساس است.
کارشناسان به سلطه سیستم دلار اشاره می کنند: این مسائل مربوط به زمانی است که پیوند دلار با طلا در سال 1971 قطع شد. پس از آن لازم بود که پایه جدیدی برای نقش جهانی دلار ایجاد شود. در نتیجه ابتکاری ایجاد شد که در آن ایالات متحده دیگر یک کشور عادی با بدهی نیست بلکه یک بانکدار جهانی محسوب می شود و کسری که برای آنها ایجاد شده در واقع وام به جهان و خدمات عمومی است که در عوض کشورها باید کنترل سرمایه و مقررات مالی را از بین ببرند.
پول تحت کنترل سرمایه داری!
نویسندگان درباره ماهیت پول می نویسند: این ایده که پول مانند کالا است شاید بهترین درک ما از آن باشد. پول یک نهاد اجتماعی باستانی است که سرمایه داری را در یک معضل قرار می دهد. در اصل ، ماهیت اجتماعی پول با انگیزه سرمایه داری در خصوصی سازی ، کنترل و تبدیل آن به کالا در تضاد است. برای دستیابی به این هدف ، سرمایه داری فقط زمینه ساز بحران های مالی است. کارل پولانی ، جامعه شناس مارکسیست معتقد است که پول کالایی ساختگی است و مارکس معتقد است که ، برخلاف کالاها ، پول هیچ قیمت طبیعی یا هزینه واقعی تولید ندارد.
آنها استدلال می کنند که بنابراین پول باید به عنوان یک نهاد تاریخی که توسط مردم ایجاد شده است ، درک شود ، که با تغییرات اجتماعی نیز دگرگون می شود. سرمایه داری به طرز عجیبی پول را تغییر داده و درصدد تبدیل آن به کالا است. در اینجا یک نکته مهم است ، اول اینکه تمام بدهی دولت یا بدهی خانوار و شرکت به نفع طلبکاران خصوصی است ، در واقع بازپرداخت بدهی پرداخت بدهی بستانکار خصوصی است و اسکناس و سکه صادر شده توسط دولت نشان دهنده بدهی محاسبه شده است که در تراز دولت منعکس شده است.
سرمایه داری تناقضات و بی ثباتی های خود را به کشورهای دیگر منتقل می کند
به گفته دسای و هادسون ، یک تضاد اساسی در تاریخ ارز جهانی تحت کنترل سرمایه داری وجود دارد. در دوران سرمایه داری ، هیچ دولتی جهانی وجود ندارد که به دنبال آن ارز جهانی باشد. از آنجا که کشورهای پیشرو به دنبال تحمیل پول خود به عنوان واحد پول جهانی هستند ، بی ثباتی ها و تضادهای جدیدی را در منطق ناپایدار موجود اقتصاد ژئوپلیتیک سرمایه داری یا به تعبیر مارکس ، روابط بین کشورهای تولید کننده وارد می کنند. دولت و سرمایه داران غالب بدنبال انتقال پیامدهای تضادهای سرمایه داری خود مانند کالاهای مازاد ، سرمایه یا نیاز به نیروی کار ارزان و مواد اولیه به کشورهای دیگر و سرزمین ها هستند. اما کشورهایی که می توانند در برابر این سلطه مقاومت کنند ، رقیب می شوند. در این حالت درگیری در سطح دیپلماتیک ، اقتصادی یا حتی نظامی بوجود می آید.
در جریان …
انتهای پیام /