کنیه ابوفاضل چیست؟ چرا حضرت عباس ابوفاضل را کنیه کردند؟
چگونه با ایران همگام شویم.
حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام از بنیانگذاران فضیلت و استواری در تاریخ اسلام به شمار می رود که مراحل کمال را پشت سر گذاشت و به قله عزت و کرامت رسید و تیرهای جلاله را برگزید. نیزه برای رهایی از ذلت و ستم.
در تاریخ طولانی زندگی بشر، حوادث و رویدادهای بیشماری رخ داده است که تنها برخی از آنها از درخشش خاصی برخوردارند. یکی از آن وقایعی که همچون نگینی گرانبها بر انگشتر این حوادث می درخشد و می درخشد، حادثه مهلک کربلاست، همان واقعه ای که برای حفظ اسلام ناب محمدی صلی الله علیه و آله و سلم از دستان آن زمان رخ داد. طاغوت به رهبری یزید، ابن زیاد، عمرسعد و… این رویداد بزرگ را می توان از ابعاد و زوایای مختلف نگریست.
حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام در عرصه تاریخ اسلام به عنوان بزرگ ترین پیشوای فردی که انسانیتش در دلاوری های نادر و سایر صفات استثنایی اش که زبانزد انسانیت است و مانند ندارد، ظهور کرد. در روز عاشورا قاطعیت فوق العاده و عزمی وصف ناپذیر از خود نشان داد و با قلبی مطمئن و آرام و عزمی نیرومند سپاهی شکست ناپذیر بود. لشکریان ابن زیاد را به وحشت انداختند و نه تنها از نظر ذهنی، بلکه در میدان جنگ نیز آنها را شکست دادند.
دلاوری های حضرت ابوالفضل علیه السلام در گذشته و حال شناخته شده بود. آنها هرگز ندیده بودند که بر ارتش فشرده مجهز به ادوات جنگی شامل ده ها هزار پیاده و سواره نظام که همچنان در حال قوی تر شدن بود، غم و اندوه سنگینی بیفتد و خسارات زیادی به آنها و ابزار جنگی آنها وارد کند.
پیامبر صلی الله علیه و آله علاوه بر دلاوری های باورنکردنی، نمونه کاملی از صفات و منش های عالی بود که مظهر شجاعت، نجابت، بلندنظری، وفاداری، همدردی و همگامی بود. حضرت ع. در سخت ترین روزهای مصیبت و مصیبت با برادرش امام حسین (علیه السلام) همدردی کرد و در مصیبت خود شریک شد و جان خود را فدای برادرش کرد و با خون خود از او حمایت کرد. البته چنین شفقت و همدستی جز برای کسانی ایجاد نمی شود که خداوند دل هایشان را برای ایمان آزموده و بر هدایتشان افزوده است.
ابوالفضل العباس علیه السلام در راه تحقق آرمان های والایی که پدر آزادگان، برادرش امام حسین علیه السلام به دنبال آن بود، از دنیا رفت. یکی از مهمترین آرزوهای امام علیه السلام برقراری حکومت قرآن در مشرق، گسترش عدالت در بین مردم و تقسیم منافع زمین بین آنها بود، زیرا نعمت های خداوند متعلق به آنها نیست. یک گروه خاص حضرت ابوالفضل علیه السلام کشته شد تا آزادی و کرامت مسلمانان را بازگرداند و رحمت اسلامی را در بین مردم گسترش دهد و نعمت بزرگ این دین را که نابودی ظلم و ستم را هدف خود قرار داده بود و ایجاد جامعه ای که هرگز در آن نباشد. ترس وجود خواهد داشت
از مهمترین پیروزی های درخشان ولی حرم در قیام خود، کسب مشروعیت از حکومت اموی بود، حضرت یزید نشان داد که حکومت یزید به هیچ وجه نماینده اسلام و مسلمین نیست و مورد قبول ملت نیست، بلکه حکومت دیکتاتوری و پایه های آن بر «شمشیر» استوار بود و «نطاء» (بله آقا) آنجاست، نه اراده امت.
حضرت ابوالفضل علیه السلام روحیه عزم، عزم و اراده را به شهادت و شهادت در راه امام گسترش داد، مرگ را سبک انگاشت و زندگی را در میان یاران برادر و اهل بیت به تمسخر گرفت. این پدیده یاران امام علیه السلام را تحت تأثیر قرار داد و آنان لباس شهادت بر تن کردند و برای اعتلای کلام خدا به میدان جهاد شتافتند.
تیزبینی حاصل صلابت اندیشه و اصالت اندیشه است و هیچکس به آن دست نمی یابد مگر پس از تهذیب نفس و پاکی نیت و طرد غرور و روح نفسانی و غربت آنها بر انسان. تیزبینی از بارزترین خصوصیات ابوالفضل العباس بود.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به دلیل زیرکی و تفکر عمیق خود از امام هدایت و امام حسین (علیه السلام) پیروی کرد و بدین ترتیب به اوج عزت و کرامت رسید و خود را در صفحات تاریخ جاودانه کرد. پس تا زمانی که ارزش‌های انسانی پایدار است و مردم آن را بزرگ می‌دانند، در برابر شخصیت بی‌نظیر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم که به اوج انسانیت رسیده است، سر بر خاک می‌کوبند و به خود فشار می‌آورند.
مصلح بزرگ حجت خدا و بقیة الله امام زمان – عجل الله تعالی فرجه الشریف – کائم از آل محمد صلی الله علیه و آله در بخشی از سخنان زیبای خود می گوید. درباره عمویش عباس علیه السلام: سلام بر ابوالفضل، عباس بن امیرالمؤمنین علیه السلام، همدل بزرگ برادر فداکار. از دیروز نعمت های فردا را ساخت و برگزید، همان که به برادرش وفادار بود و از او محافظت می کرد و سعی می کرد برایش آب بیاورد و دستانش بریده شد. خدا قاتلش نفرین «یزید بن رکاد» و «حکیم بن طفیل تاجی».
حضرت ابوالفضل علیه السلام از بنیانگذاران فضیلت و شهرت در جهان عرب و اسلام به شمار می رود. مراحل کمال را پشت سر گذاشت و به قله عزت و کرامت رسید و برای رهایی از ذلت و ستم، تیر و نیزه را برگزید.
محدث نوری در «مستدرک الوسائل» از کشکول شهید نقل کرده است: «روزی امیرالمؤمنین علی علیه السلام حضرت عباس علیه السلام و زینب کبری سلام الله علیها را بر یکی از آنان نشستند. در پهلوی او بود و حضرت عباس علیه السلام تازه دهانش را باز کرده بود، امام علی علیه السلام به فرزندش حضرت عباس علیه السلام فرمود: یک (یک) بگو، گفت: یک (یک) ) پس فرمود: دو (دو) بگو دو چیز بگویم (یعنی موحدان هرگز به شرک نمی روند و ثنویت مخالف توحید است).
امیرالمومنین (علیه السلام) پیشانی فرزندش را بوسید. حضرت زینب کبری علیهاالسلام ناظر این جریان بود و فرمود: «ای پدر آیا ما را دوست داری؟» پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: آری فرزندان ما پاره دل ما هستند. زینب کبری سلام الله علیها فرمود: ای نادان چگونه محبت خدا و حب فرزندان در یک دل جمع می شود؟ محبت شما به ما واقعاً شفقت و عشق خالص به خداوند است. پس از شنیدن این سخنان حکیمانه محبت امیرالمومنین علی علیه السلام بیشتر شد.
قمر بنی هاشم (علیه السلام) بعد از دو برادرش امام حسن و حسین (علیهما السلام) از نظر استحکام ایمان و فضل علم و فضیلت علم و اخلاق و بعد از معصومین (علیهما السلام) اولین نفر بودند. هیچ کس در تمام صفات برتر با او برابری نداشت.
عبارات زیارت مرویه در شأن ایشان و همچنین اخباری که امام زین العابدین علیه السلام و امام صادق علیهماالسلام منتشر کرده اند، گواه شخصیت منحصر به فرد او پس از معصومین است. امام سجاد علیه السلام می فرمایند: رحمت حق بر روح عمویم عباس علیه السلام باد که ایمانش مانند سنگ بود و از نظر بینایی در دین بی نظیر بود. نصیحت و زهد و جهاد و صبر و استقامت خود را به حد اعلا رساند و جان خود را فدای یاری برادرش در روزهای سخت کرد. *