آیا متن خطبه عقد آریایی صحیح است؟

به گزارش سلام نو، در بیشتر فرهنگ ها مراسم عروسی یکی از مراسم های مهم زندگی مشترک است که با آداب و رسوم متفاوت و جالبی همراه است. لذا برای ایجاد صمیمیت بین دختر و پسری که قصد ازدواج دارند خطبه ای خوانده می شود که به آن خطبه عقد می گویند که در قرآن به صحیح خواندن آن بسیار توصیه شده است. دختر و پسر برای شروع زندگی زناشویی و حریم خصوصی خود باید این خطبه را بخوانند. در واقع متن خطبه عقد زن و مرد را بر یکدیگر حلال می کند.

آیا ازدواج ترتیبی درست است؟

اما وضعیت مراسم ازدواج با مدها و تب های عجیب غیرطبیعی می شود، چند سالی است که شبکه های اجتماعی با فیلم و عکس و حتی تبلیغات مختلف، پدیده ای به نام «ازدواج آریایی» یا «شهادت» را افشا می کنند. مراسمی که قبل از هر چیز این سوال را در ذهن بیننده و شنونده ایجاد می کند که این رسم از کجا می آید و ریشه آن کجاست؟

ازدواج آریان که در اینستاگرام شروع شد خیلی زود بین زوج ها فراگیر شد. شکل این مراسم به این صورت است که مانند مراسم عروسی غربی، عروس و داماد رو به روی هم قرار می گیرند و دست به دست هم می دهند. شخصی به نام «پیجامان بان» با خواندن ابیاتی به فارسی از زندگی و وفاداری این زوج به یکدیگر ستایش می کند و زن و شوهر آن را تکرار می کنند. در نهایت عروس و داماد مانند دیگر مراسم به هم می گویند «من می کنم».

اما ملاک و مبنای قانون و شرع، خطبه عقد به زبان عربی خوانده می شود. برخلاف خطبه عقد عربی که شامل جملات خاص و مشخصی است و حتی باید توسط فردی که زبان عربی را می داند با رعایت قوانین این زبان خوانده شود، معمولاً جملات هر «ازدواج آریایی» متفاوت است، اما در نهایت ، عروس و داماد به همراه پیمان بهابرگ این جملات را تکرار می کنند: «به نام یزدان، تو را از میان همه خوبی ها برگزیده ام، در میان همه شاهدان با تو زندگی کنم، در هر صورت به تو وفادار می مانم». زمان، هر کجا، مرا می پذیری؟» «پس از قول، عروس این جملات را تکرار می کند: «به نام یزدان، عشق تو را از جانم می پذیرم، بلافاصله تکرار می کنم، در اتحاد با تو به تو وفادار می مانم. ، در هر زمان در هر نقطه.

متن ازدواج آریایی

در همین راستا متنی در شبکه های مجازی منتشر شد که در آن با زیر سوال بردن متن اسلامی و عربی ازدواج و شبهه افکنی، متن نادرستی را معرفی می کند که به اعتقاد آنها مربوط به ایران باستان است.
متن مشکوک:

داماد می گوید:
به نام نامی یزدان
من تو را از میان این همه خوبی ها برگزیده ام
با تو در میان این شاهدان زندگی کنم
من در این مورد به شما می گویم
من به شما وفادار خواهم بود
در هر زمان و هر مکان
آیا قبول می کنی

عروس جواب می دهد:
من عشق شما را از جان می پذیرم
الان تکرارش میکنم
بین جامعه و شما
من به شما وفادار خواهم بود
در هر زمان در هر نقطه#

متن عهدنامه اسلامی

ملا از طرف عروس می گوید:
{انکاهاتک و زاجتککا نفسی در خیریه مشاهیر}

عروس به داماد می گوید:
# من خودم را در قبال یک مقدار پولی که به من می دهید در دسترس شما قرار می دهم

پاسخ به سوال بالا:

اولین:
خطبه عقد که ادعا می شود مربوط به ایران باستان است کاملاً دروغ است و در هیچ منبعی چنین خطبه ای یافت نشده است. فردی با ذوق کلماتی مانند شعر می نوشت و ادعا می کرد که مربوط به ایران باستان است.
اصلاً می دانیم در سال های اخیر مطالب زیبا و جالبی در اینترنت منتشر شده است و بعد می گویند این حرف های کیرا بوده است؟! اما تمام مطالبی که از کوروش به جا مانده فقط یک کتیبه در حدود دو صفحه است که آن هم به اندازه کافی غنی نیست.

دیگر:
در اسلام خواندن خطبه عقد به زبان عربی واجب نیست. در عوض، این فقط یک هشدار علمی است که به زبان عربی صحبت می شود، بنابراین بسیاری از محققان معتقدند که خطبه عقد را می توان به فارسی نیز خواند.

سوم:
در اسلام خواندن خطبه عقد برای کشیشان و به اصطلاح روحانیون واجب نیست. اگر عروس و داماد احکام خطبه عقد را بدانند می توانند آن را بخوانند. من خودم افرادی را می شناسم که خطبه های عقد خودشان را می خوانند. البته رسم کنونی در ایران این است که عروس و داماد با وقار و وقار می نشینند و آخوند به آنها سلام می کند و سپس کشیش خطبه می گوید. اسلام فرمود: عروس و داماد می توانند خودشان خطبه عقد را بخوانند و در صورت تمایل می توانند وکیل بگیرند. در حال حاضر سلیقه اکثر مردم ما این است که از کشیش یا وکیل وکیل بسازند. اسلام در این مورد مقصر نیست.

چهارم:
منظور از نکاح این است که زن به مرد بگوید در ازای مهریه «زن تو» می شوم و مرد می گوید: قبول دارم. من قبلاً چنین زندگی مشترکی را می پذیرفتم.

اینکه مهریه به «مبلغی پول» ترجمه می شود، تحقیر آموزه های ازدواج اسلامی است.

اگر کسی قرار است مهریه را مطابق میل خود ترجمه کند، می‌توان گفت که مهریه به معنای «هدیه‌ای از طرف مردی است که برای اثبات عشق و علاقه‌اش به معشوقه‌اش پول می‌دهند».

در خطبه عقد عربی کلمه «خود را در اختیار تو قرار می دهم» نیست. در عوض «انختک و ززتک» به معنای «خودم را زن تو می کنم» است، در این جمله هیچ واژه مبتذل، جنسی و حیوانی وجود ندارد.

علاوه بر این، هر ازدواجی با روابط جنسی مرتبط است، اما آیا این بد است؟! ضمناً در خطبه عقد عربی نامی از اعمال جنسی ذکر نشده است.

در متن عربی خطبه عقد اصلاً کلمه «در دسترس قرار دادن» وجود ندارد.

ازدواج در اسلام به معنای تسلیم شدن زن در برابر شوهر نیست، بلکه به معنای «تشکیل خانواده و انجام تعهدات متقابل اعضای خانواده نسبت به دیگران» است. مسئله جنسی یکی از ابعاد خانواده است.

ضمناً منظور از ازدواج در اسلام این نیست که فقط زن خودش را به شوهر بدهد و فقط شوهر از آن لذت ببرد، بلکه باید دو طرفه باشد. مرد نیز نسبت به زن وظیفه جنسی دارد.

علاوه بر مسائل جنسی، مسائل عاطفی و تربیت فرزندان، امنیت، تامین مسکن و مایحتاج زندگی، احترام متقابل و… نیز وجود دارد.

در احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده است که مردان به همسران خود می گویند که او را دوست دارم; بنابراین مسئله عاطفی نیز برای اسلام اهمیت دارد. همچنین در حدیث صحیح از اهل بیت (ع) آمده است که هر مردی که ایمانش بیشتر باشد رغبت و علاقه بیشتری به همسرش دارد.

تذکر مهم:
مهم این است که در سال‌های اخیر تیم‌های برون مرزی تشکیل شده‌اند که ماموریت اصلی آن تولید محتوای جذابی است که اعتماد به نفس مسلمانان ایرانی را خدشه‌دار می‌کند به‌گونه‌ای که ایرانیان را از مسلمان بودن و انقلابی بودن شرمنده کند. همه اعمال ما اشتباه است و ایران باستان همیشه حق داشت یا غربی ها همیشه حق داشتند.

مثلاً اسلام را عین اعراب می دانند، بعضی از احکام اسلام را انتخاب می کنند و به صورت تمسخرآمیز مطرح می کنند و در مقابل این ادعا می کنند که مثلاً در ایران باستان احکام بسیار پیشرفته ای وجود داشته است.

کسانی که این مواد را تولید می کنند، عوامل رسانه ها، سازمان های اطلاعاتی و جاسوسی غربی هستند و بابت این کار دستمزد دریافت می کنند. برخی از ایرانیان فراری و ضد انقلاب که فارسی هستند و در خارج از ایران زندگی می کنند به عنوان کارمند مؤسسات غربی برای تولید و انتشار این گونه مطالب به کار گرفته می شوند. برای این کار پول می گیرند.

حق و باطل را در هم می آمیزند و با فریب و مبالغه شیرین می کنند و از این طریق جوانان ما را سیر می کنند و برخی از عزیزان ما ساده لوحانه و عجولانه این ادعاها را باور می کنند و خودشان به گسترش آن کمک می کنند.
در مقابل آنها باید اطلاعات خود را تقویت کنیم. بیایید با دقت به سخنان آنها نگاه کنیم تا به دروغ و توهم و اغراق آنها پی ببریم. همچنین گاهی لازم است به برخی از نقاط ضعف تمدن های پیش از اسلام اشاره شود، مثلاً در ایران باستان قبل از اسلام، به ویژه در میان خانواده های سلطنتی، برادران با خواهران ازدواج می کردند و گاهی خواهران را مجبور به ازدواج می کردند.

لازم است کلیه دانشجویان رشته الهیات و معارف اسلامی کتاب ارزشمند استاد شهید مرتضی مطهری با عنوان خدمات متقابل اسلام و ایران را چندین بار مطالعه کنند. در این کتاب نکات جالب و بسیار ارزشمندی وجود دارد که پاسخگوی بسیاری از سوالات و شبهات است. اصولاً دانستن کتب استاد مطهری قدرت ذهنی و تحلیلی یک جوان مسلمان را بالا می برد.

اسلام با عربیت فرق دارد:

اینکه اسلام ماهیتی عربی دارد و ایرانیان باید آن را ترک کنند، یک تصور غلط بزرگ است. می گویند قرآن و اسلام مال اعراب مارمولک خوار است و ما ایرانی ها آنها را کنار بگذاریم؟!

در پاسخ می گوییم:

پیام ها و دستورات اسلام و قرآن از نژاد عرب گریزان تر است. قرآن می گوید راستگو و راستگو و پاک باشید و به فقرا کمک کنید و به پدر و مادر نیکی کنید و حق هیچکس را پایمال نکنید. آیا این آموزه ها مختص اعراب است؟ این دستورات آسمانی همه ادیان آسمانی است و مختص عرب و غیر عجم نیست. ما قرآن را به خاطر این پیام های انسانی و فرا نژادی که کاملاً با فطرت و عقل سازگار است پذیرفته ایم.

پذیرش اسلام به معنای پذیرش فرهنگ عرب نیست، بلکه به معنای پذیرش آخرین و کامل ترین پیام ها و دستورات خداوند به بشر است. اگرچه آخرین پیامبر محمد (ص) از نژاد عرب است، اما آموزه های او ضد نژادپرستی و در جهت رشد ارزش های انسانی و آسمانی است.

قرآن حدود 800 بار به مردم یادآوری کرده است که عقل، دانش، درک، تفکر، پیش بینی، دقت در خلقت جهان و غیره. با ارزش جملاتی مانند افلا تکلون – افلا تاتفکرون – افلا ایعالمون – افلا ایانازرون… در قرآن زیاد است.

آیا عقل و شعور که قرآن بسیار بر آن تأکید دارد، پدیده خاص اعراب است؟ یا اینکه تاکید بر علم و عقل و… یک دستور آسمانی فراگیر برای همه بشر است؟
البته ما قرآن و اسلام را به دلیل زیبایی کامل ترین کتاب های الهی و کامل ترین دین می دانیم.