آیا عملکرد پسران بهتر از دختران است؟

فیلیپ ولز از دانشکده پرستاری دانشگاه میشیگان می گوید: “لباس ورزشی زنان دائما در حال تحقیق است.” هیچکس تا به حال نگفته است که شلوار بازیکن بیس بال یا بازیکن فوتبال خیلی تنگ است. »اما بازیکنان هندبال المپیک به دلیل بازی با لباس های ورزشی نامناسب جریمه شدند. نماینده مسابقه به یک زن پارالمپیکی گفت که لباس او “خیلی کوتاه و نامناسب” است. زنان ژیمناست زن المپیکی به دلیل بیزاری از مسائل جنسیتی ، ساق و شلوارهای یکبار مصرف را به جای لباس بافتنی متشکل از شلوار و بلوز بلند ترجیح دادند.

اما آیا والدین معتقدند که بین فعالیت های ورزشی دختران و پسران تفاوت وجود دارد؟ محققان بیش از 3000 پسر و دختر 7 تا 17 ساله و والدین یا سرپرستان آنها را در سراسر کشور مورد بررسی قرار دادند و متعجب شدند که حدود یک سوم والدین (32٪) معتقدند که پسران در ورزش بهتر از دختران هستند. والدین جوانی که هرگز تمرین نکرده اند ممکن است معتقد باشند که دختران به اندازه پسرها رقابت نمی کنند و ورزش برای پسران بیشتر از دختران اهمیت دارد.

اگرچه در این مطالعه به طور خاص به تفاوت های جنسیتی بین دختران در این ورزش پرداخته نشده است ، والیس گفت: “این کلیشه ها می تواند منجر به شکاف جنسیتی در ورزشکاران زن شود ، که در بحث لباس المپیک دیده می شود ، جایی که تیم هندبال ساحلی زنان نروژ از بازی و بازی خودداری می کند. لباسهای کوتاه جریمه شد

والیس می گوید: “نتایج این مطالعه نشان می دهد که کلیشه های جنسیتی و فقدان مربیان زن به عنوان الگو از بزرگترین دلایلی است که باعث می شود دختران ورزش را ترک کنند یا شرکت نکنند.”

وی گفت: میانگین سنی که کودکان شروع به ورزش می کنند 6 سال است که بستگی به مشارکت زیاد والدین دارد. اگر فکر می کنید پسران بهتر از دختران هستند ، می توانید فعالیت دیگری را برای دختران انتخاب کنید و دیگر دختران به هیچ وجه ورزش نمی کنند.

تعداد دخترانی (43٪) که آموزش ندیده اند بیشتر از پسران است (35٪) و در حال حاضر دختران کمتر ورزش می کنند (36٪ از دختران در مقایسه با حدود 46٪ از پسران). به طور کلی ، حدود 40 درصد از جوانان مورد بررسی گفتند که در حال حاضر در حال آموزش هستند.

والیس ، دستیار پژوهشی دانشکده پرستاری و م Instituteسسه مطالعات زنان و جنسیت و مدیر مرکز تحقیقات ، سیاست ها و سیاست های ورزشی گفت: “ورزش محبوب ترین فعالیت فوق برنامه در ایالات متحده برای دختران و پسران است.” . “با این وجود ، ما دائما شاهد این تفاوت جنسیتی در مشارکت هستیم و والدین ممکن است بخشی از آن باشند.”

طبق این مطالعه ، جوانان کم درآمد آفریقایی-آمریکایی ، به ویژه دختران ، کمترین بازیکنان هستند و به احتمال زیاد هرگز بازی نمی کنند یا محروم نمی شوند. دختران و پسران گزارش کردند که مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند و در مورد دختران ، قلدری در نوجوانی بدتر از سالهای جوانی آنها بوده است.

او می گوید: یکی دیگر از مشکلات دختران ، فقدان نسبی مربیان زن است. تنها 58 درصد از دختران مربی زن داشتند ، در حالی که 88 درصد از پسران مربی مرد داشتند.

وی گفت: “ما شاهد تفاوت های بزرگ جنسیتی در آموزش دختران و پسران هستیم و باید بپرسیم چرا مربیان زن زیادی نداریم.” در حقیقت ، 88 درصد از دختران باید بگویند که یک مربی زن دارند. با این حال ، می بینیم که زنان در سطح جوانان و فراتر از آن کمتر به مربیگری مشغول هستند.

والیس می گوید: “مهم است که والدین را متقاعد کنیم که دختران و پسران به یک اندازه به ورزش علاقه دارند و موانع مربیان را برطرف کنیم.”

وی افزود: هرچه تعداد ورزشکاران دختر بیشتر می شود ، طبیعتاً این امر بهبود می یابد.

والیس می گوید: “اگر مادری قبلاً این کار را کرده بود ، احتمالاً می گفت:” من می خواهم دخترم مانند من در این فعالیت ها شرکت کند. “

شگفتی دیگر این بود که تعداد کمی از کودکان اعم از دختر و پسر گزارش کردند که به دلیل آسیب دیدگی ورزش را ترک کرده اند. با این حال ، بیش از یک سوم از 16 درصد کودکانی که در ورزش مصدوم شده اند ترک تحصیل می کنند.

وی گفت: “اگرچه این یافته بر اساس جنسیت تجزیه نمی شود ، اما می تواند عاملی باشد که می تواند دختران را به طرق مختلف از ورزش متمایز کند.”

نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین سنی کودکانی که به دلایلی ورزش را ترک می کنند 11 سال است و این ممکن است به این معنی باشد که ورزش به چیزی متفاوت تبدیل شده یا دیگر سرگرم کننده نیست.

والیس ، عاشق بازی تا زمان فارغ التحصیلی می گوید: “یکی از مشکلات ورزش در ایالات متحده این است که ورزش در واقع یک مسابقه است و برخی از بچه ها فقط می خواهند برای سرگرمی بازی کنند.” “ورزش در واقع منبع اصلی فعالیت بدنی برای کودکان است و در واقع زمینه رشد آنها را فراهم می کند.”

انتهای پیام