به گزارش سلام نو، همشهری نوشت: نایب رئیس هیئت مدیره انجمن اهدای عضو ایران جزئیات اعلام فروش برخی از اعضای حیاتی یک فرد زنده را تشریح کرد; به گفته وی، تنها عضوی که از انسان زنده می توان به دست آورد «کلیه» و بخشی از «کبد» است.
«فروش قلب، قرنیه، بیضه و ریه» تبلیغاتی است که در روزهای اخیر به صورت ویدئویی در فضای مجازی دست به دست می شود. مرد تلفنی به تماس گیرنده می گوید که حاضر است تمام اعضای بدنش را در ازای پول بفروشد. قیمت؟ مشخص نشده است. 7 نفر می توانند زندگی خود را تامین کنند. خانه دار شوید و سرمایه را افزایش دهید. انتشار این ویدئو اما بازتاب گسترده ای در فضای مجازی داشت و بسیاری این موضوع را به شرایط اقتصادی مرتبط دانستند.
اما علاوه بر این، بحث فروش اعضای حیاتی توسط افراد زنده نیز مطرح است. آگهی های فروش قرنیه هم اکنون به صفحه اول رسیده است. اتفاقی که منجر به نابینایی فروشنده می شود. متخصصان قلب می گویند غیرممکن است که یک فرد زنده قلب یا حتی سایر اعضای حیاتی خود را بفروشد. برخی می گویند تبلیغات برای فروش اعضای بدن یا کلاهبرداری است یا جذب کمک های مردمی. امید قبادی نایب رئیس هیئت مدیره انجمن اهدای عضو ایران است و درباره فروش اعضای حیاتی بدن توضیح می دهد.
به گفته وی، فروش عضو در هیچ کشوری جز «کلیه» یک فرد زنده امکان پذیر نیست و فروش سایر اعضای بدن نه زیرزمینی و نه قانونی است. کسانی که نیاز به عضو اهدایی دارند در سامانه تخصیص عضو وزارت بهداشت ثبت نام می کنند و خارج از این سامانه امکان اهدا و فروش عضو وجود ندارد. آمارهای منتشر شده از نیاز به پیوند اعضا در ایران نشان می دهد که با وجود اینکه سالانه بین 5 تا 8 هزار نفر در کشور دچار مرگ مغزی می شوند و فرصت اهدای 2500 تا 4000 عضو را دارند، اما در پایان هر سال حدود هزار اهدای عضو از افراد . .
در چنین شرایطی روزانه 7 تا 10 بیمار نیازمند پیوند عضو جان خود را از دست می دهند. اکنون در شرایطی که تلاش های زیادی برای جلب رضایت خانواده یک بیمار مرگ مغزی انجام می شود، رئیس هیئت مدیره انجمن اهدای عضو ایران از ادعای فروش اعضای حیاتی بدن انتقاد می کند. به گفته وی افرادی که نیاز به پیوند اعضا دارند با انتشار آگهی فروش اعضای حیاتی سوء استفاده می کنند. گزارش این تقلب به طور مرتب به وزارت بهداشت و انجمن اهدای عضو گزارش می شود. قبادی در گفت وگو با همشهری در توضیح بیشتر پشت صحنه ادعای فروش اعضای حیاتی یک فرد زنده است.
ماجرای فروش قلب و سایر اعضای حیاتی توسط یک فرد زنده چند روزی است که به صورت ویدئویی در فضای مجازی دست به دست می شود، ماجرا چیست؟
این یک ادعاست و امکان ندارد. اگر یکی بگوید می خواهم مثلاً قلبم را بفروشم، واقعاً می خواهد بمیرد. همین امر در مورد سایر اندام ها مانند قرنیه نیز صدق می کند. به طور کلی چنین عملیاتی در هیچ کجا انجام نمی شود.
کاملاً واضح است که انسان با دل دادن جان خود را از دست می دهد. حتی اگر بگوییم برای پول می خواهد جان خود را از دست بدهد، آیا در مراکز درمانی چنین امکانی برای چنین پیوند و عملی وجود دارد؟
نه. اول اینکه در ایران مراکز شناخته شده پیوند اعضا وجود دارد. این مراکز دارای تجهیزات حرفه ای هستند و افراد نمی توانند به مراکز معمولی پیوند مراجعه کنند. از طرفی کلیه اقدامات اهدایی عضو در قالب یک سامانه زیر نظر وزارت بهداشت انجام می شود.
به طور کلی چه اعضایی را می توان از یک فرد زنده اهدا کرد؟
تنها عضوی که می توان از یک انسان زنده دریافت کرد «کلیه» است. یعنی یک کلیه می تواند به طور کامل توسط یک فرد زنده اهدا شود. البته در مورد کبد هم این اتفاق می افتد ولی شرایط خاصی دارد; یعنی فقط قسمتی از کبد را می توان پیوند زد البته اعضای درجه یک خانواده یعنی والدین و فرزندان یا فردی که با فرد گیرنده فامیل باشد. علاوه بر این، بخشی از کبد قابل پیوند نیست. البته در برخی کشورها قسمت کوچکی از ریه پیوند زده می شود که در ایران انجام نمی شود. بنابراین، تنها عضوی که می توان به طور کامل از یک فرد زنده پیوند زد، «کلیه» است که آن هم مکانیسم خاص خود را دارد.
قطعا چنین امکانی برای قلب وجود ندارد. اصولا چرا چنین مشکلاتی پیش می آید؟
ممکن است برخی فکر کنند سرمایهداری وجود دارد که پیوند عضو را در زیر زمین انجام داده و چندین جراح را برای انجام این عملها به صورت زیرزمینی استخدام کرده است. آیا چنین چیزی امکان پذیر است؟ نه. ممکن نیست. زیرا در وزارت بهداشت سامانه ای به نام تخصیص اعضا وجود دارد که در آن اطلاعات همه بیمارانی که نیاز به پیوند دارند ثبت می شود. البته چنین سیستمی در همه کشورها وجود دارد. به عنوان مثال حدود 20 هزار بیمار نیازمند کلیه و 5 تا 60 هزار بیمار نیازمند به کبد داریم که همه آنها در سیستم شناخته شده هستند. وقتی فردی دچار مرگ مغزی میشود، اولین چیزی که اتفاق میافتد این است که ویژگیهای فرد را از نظر گروه خون، قد، سایز و سایر پارامترها بررسی کنیم تا مشخص شود که چقدر با گیرنده تناسب دارد. این سیستم بررسی می کند که افراد چگونه از نظر بافت شناسی هماهنگ هستند. در نهایت، این اطلاعات ممکن است فقط برای 10 تا 15 نفر مرتبط باشد.
حال این سوال پیش می آید که فروشنده قلب چگونه می خواهد قلب خود را بفروشد؟ آیا دل غذایی است که مشتری به این راحتی پیدا کند؟ حال اگر تصور کنیم مشتری بوده که به قلب نیاز داشته است، از کجا می داند که قلب با بدنش هماهنگ است؟ قلب را هیچ کس با هیچ گروه خونی یا خصوصیات جسمانی نمی تواند پرستش کند.
در سال های اخیر کم و بیش با چنین تبلیغاتی برای فروش اعضای حیاتی افراد زنده مواجه بوده ایم، هرچند کاملاً واضح است که چنین ارتباطی امکان پذیر نیست، چرا و چگونه این سوالات مطرح می شود؟
بحث قاچاق اعضای بدن و اعضای بدن در سراسر جهان به خصوص در برخی کشورها وجود دارد، اما همه اینها در مورد «کلیه ها» امکان پذیر است. بنابراین وقتی کسی می گوید می خواهم قلبم را بفروشم، قطعا یک کلاهبرداری علمی است.
آیا به شما گزارش شده است که از این طریق فریب خورده اید؟
آره. هر سال شاید چند صد نفر به ما و وزارت بهداشت مراجعه کنند که اینطور فریب خورده اند. افرادی هستند که در راهروهای مراکز پیوند قدم می زنند و کسانی را که به عضو نیاز دارند شناسایی می کنند. مثلاً اگر متوجه شوند فردی به ریه، قلب، جگر و… نیاز دارد، با 50 میلیون دلار پیش پرداخت، 300 میلیون تومان به او پیشنهاد می دهند. پولی که پیشاپیش می گیرند دیگر پیدا نمی شود. در هیچ جای دنیا به جز «کلیه» نمی توان یک عضو کامل را از یک انسان زنده خارج کرد.
آیا امکان فروش و پیوند «کلیه» به صورت زیرزمینی در ایران وجود دارد؟
نه. به دلیل سیستم عضویت این امکان وجود ندارد. به طور کلی، سرعت هماهنگی کلیه ها با گیرنده و اهداکننده حساس تر از سرعت قلب و ریه است. در ایران 34 مرکز پیوند کلیه وجود دارد و از سال 1372 پیوند اعضا در بیمارستان های خصوصی توسط شورای عالی پیوند وزارت بهداشت ممنوع شده است. بنابراین، تمام این مکانیسم ها در یک بیمارستان دولتی انجام می شود. مرحله بعدی نظارت بر وضعیت بیمار است. اینطور نیست که فردی پیوند کلیه داشته باشد و در حال رفتن باشد. این شخص باید تا آخر عمر تحت تعقیب قرار گیرد. در ماه های اول هر ماه و سپس هر 6 ماه یکبار معاینات و ویزیت های کارشناسی انجام شود.
به نظر شما چگونه اطلاعات بیشتری ارائه می شود تا مردم فریب این تبلیغات را نخورند؟
نکته این است که یک روز باید به عقب برگردیم. یادم میآید یک بار با یک گروه تلویزیونی برای تهیه گزارش از فردی که ادعا میکرد قلبش را میفروشد، قرار گرفتیم، اما با وجود اینکه ملاقاتی ترتیب داده شد، هیچوقت از فروشنده قلب خبری نشد. به رسانه ها پیشنهاد می کنم تماس بگیرند و اعلام کنند که فردی که از این طریق ممبر خریده است بیاید و خودش را معرفی کند که اگر چنین اتفاقی افتاد مشکل از کجاست و رفع شود.
چند مورد از این موارد به شما گزارش شده است؟
متوجه شدیم افرادی هستند که فروش اعضای حیاتی بدن را روی در و دیوار تبلیغ می کنند و از وضعیت اقتصادی مردم سوء استفاده می کنند. در حال حاضر در شرایط اقتصادی خاصی قرار داریم و به هر حال از برخی از این اخبار برای تضعیف روحیه مردم سوء استفاده می شود. در حالی که رسانه هایی که چنین اخباری را منتشر می کنند واقعا نمی دانند که چنین امکانی وجود ندارد؟ برخی از طرفداران این موضوع ممکن است بیمار باشند و مشکل روانی داشته باشند و واقعا نیاز به درمان داشته باشند. حتی کسی که چنین گزارشی تهیه می کند واقعاً به کمک نیاز دارد.
به نظر شما این اقدامات سازماندهی شده است؟
بله دقیقا.
برخی می گویند این تبلیغات به دلیل نیاز مالی مردم داده می شود. یعنی ممکن است شخص واقعاً بخواهد اندام خود را به قیمت جانش بفروشد، اما درخواست کمک مالی کند. آیا چنین نیتی می تواند پشت این موضوع باشد؟
بله، شاید اینطور باشد. اما گزارش خبری بسیار گسترده و منفی است.
آیا تا به حال از مردم به این شکل سوء استفاده شده است؟ فکر می کنید پرونده را به پلیس گزارش دادید؟
ما چندین بار از طرف انجمن از جمله وزارت بهداشت با پلیس مکاتبه کرده ایم. به هر حال یک سال و نیم از اهدای کلیه و پیوند وزارت بهداشت می گذرد و حتی دیگر از طریق انجمن حمایت از بیماران کلیوی این اتفاق نمی افتد. تمامی کارها زیر نظر وزارت بهداشت می باشد. به همین دلیل امکان اتصال خارج از این چرخه وجود ندارد. شناسایی ناشران این آگهی ها و گزارش آنها به پلیس امکان پذیر نیست.
عجیب ترین آگهی فروش اعضا که تا به حال شنیده اید چیست؟
دل عجیب ترین چیز است. فروش قرنیه نیز عجیب است، اما منجر به مرگ نمی شود. چون یک بافت است و می توان آن را به طور کامل برداشت، اما فرد نابینا می شود.
اما انتشار این آگهی ها مردم را به شدت متاثر می کند و نشان می دهد که مردم هنوز آگاهی لازم را نسبت به آن ندارند.
بله، اما BT برای من هم نیست.