اگر کودک شما آنفلوانزا گرفت، چکار باید بکنید؟
آنفولانزا در اثر ویروس آن، یعنی ویروس آنفولانزا به وجود می آید. کودکان زیر دوسال بیشتر احتمال ابتلا به این ویروس را دارند و برای آنها نیز بسیار خطرناک است.
دانستن اینکه کودک شما آنفولانزا دارد، همیشه کار آسانی نیست. کودک بیمار ممکن است سست، بی حال و کم اشتها باشد. یا شاید نشانه هایی همچون سرماخوردگی یا دیگر بیماری های ویروسی را داشته باشد.
کودکان زیر 5 سال احتمالا مشکلات بیشتری با آنفلوانزا خواهند داشت. در کودکانی که بیماری های دراز مدت دیگری از قبیل آسم و دیابت دارند، احتمال ابتلا به مشکلات جدی تر به هنگام گرفتن آنفلوانزا بیشتر است.
اگر فرزند شما کمتر از 5 سال دارد یا در هر سنی دچار بیماری های دراز مدت نیز می باشد (مانند آسم و دیابت)، و عوارض آنفلوانزا در وی ظاهر شده است، آنها در معرض مشکلات بیشتری ناشی از آنفلوانزا هستند.
از پزشک خود بپرسید که آیا فرزندتان نیاز به معاینه دارد. بیشتر کودکان بدون مراجعه به پزشک خوب می شوند. برخی دیگر از کودکان ممکن است بر اثر آنفلوانزا دچار کسالت و ناخوشی بیشتری شوند.
یک کودک در هر رده سنی که نشانه های حادتر آنفلوانزا در وی مشاهده شده است باید به پزشک مراجعه کند.
داروهای ضد ویروس که برای درمان آنفلوانزا استفاده می شوند طی دو روز (48 ساعت) اول از زمان ابتلا به بیماری بهتر اثر می کنند.
پزشک ممکن است حتی 48 ساعت پس از بروز علائم آنفلوانزا نیز برای کودک شما داروهای ضد ویروس تجویز کند، به خصوص اگر کودک شما در بیمارستان بوده یا احتمال تشدید بیماری بر اثر آنفلوانزا در او بیشتر باشد.
اگر فرزندتان تب دارد، می توانید از داروهای موجود برای کاهش تب استفاده کنید. برخی از این داروها در مغازه ها (بدون نیاز به نسخه دکتر) فروخته می شوند و می توانید به راحتی آنها را بخرید. برخی دیگر نیاز به نسخه دکتر دارند. همیشه با پزشک خود مشورت کنید و ببینید پزشکتان چه دارویی را با توجه به سن فرزندتان تجویز می کند.
برای کاهش شیوع آنفلوانزا، فرزند مبتلا به آنفلوانزای خود را به مدت حداقل 24 ساعت پس از برطرف شدن تب در خانه نگه دارید، مگر آنکه بخواهید وی را نزد پزشک ببرید.
وقتی فرزند شما بیمار است، مطمئن شوید که به اندازه کافی استراحت کرده و از مایعات سالم استفاده می کند (مانند آب، سوپ، نوشیدنی های ورزشی، نوشیدنی های الکترولیت برای نوزادان، ) تا اطمینان حاصل کنید که بدن وی مایعات مورد نیاز را به اندازه کافی دریافت می کند.
کارهایی که باید برای کاهش شیوع آنفلوانزا به دیگران در خانه انجام داد:
-
فرزند مبتلا به آنفلوانزا را تا جایی که ممکن است در یک اتاق جداگانه در منزل نگه دارید تا با اعضای دیگر سالم خانواده زیاد تماس نداشته باشد. -
اجازه ندهید فرزندتان در ظروف مشترک با دیگران غذا یا نوشیدنی بخورد. -
سعی کنید یک نفر را به عنوان مسئول اصلی مراقبت از فرزند بیمار خود تعیین کنید. در صورت امکان، این شخص مسئول باید کسی باشد که آنفلوانزای شدید برای وی خطر زیادی نداشته باشد؛ مثلا زن باردار یا فرد مبتلا به آسم نباشد.
کودکان چگونه آنفولانزا می شوند؟
ویروس های نوعA و نوعB آنفولانزا، به سرعت در محیط منتشر و پخش می شوند. اگر کودک شما در نزدیکی فردی قرار دارد که آنفولانزا گرفته و سرفه و عطسه می کند، احتمال دارد قطرات سرفه یا عسطه او به دهان یا بینی کودک وارد شوند. فرد مبتلا به آنفولانزا، از یک روز پیش از بروز علائم بیماری و 5 روز پس از آن ناقل بیماری است.
از آنجا که ویروس آنفولانزا به سرعت تکثیر می شود، این بیماری می تواند به راحتی در مدرسه، مراکز نگهداری کودکان، زمین های بازی و حتی خانواده پخش شود. بیشتر مواقع، حتی افرادی که تصور می شود مبتلا نشده اند نیز پس از یک تا 4 روز علائم بیماری را نشان می دهند.
البته از آنجا که مقاومت افراد در مقابل ویروس آنفولانزا متفاوت است، شاید فردی به آن مبتلا باشد و خودش خبر نداشته باشد. یا نشانه های خفیفی داشته باشند که تصور شود سرماخوردگی است و به راحتی این ویروس را به بقیه افراد منتقل کند.
بهترین درمان آنفولانزا، استراحت و نوشیدن مایعات است. خوردن سوپ یا آبگوشت نیز بسیار کمک کننده است و باعث از بین رفتن گرفتگی ها می شود.
اگر متوجه شدید فرزند شما راحت نیست و درد دارد، با دکتر او مشورت کنید و در صورت تایید، از داروهای مسکن همچون استامینوفن کودکان استفاده کنید.
هیچ گاه بدون مشورت دکتر به فرزندان خود آسپرین ندهید زیرا ممکن است منجر به بیماری و سندروم های خطرناک در کودکان بشود. البته این مساله بسیار نادر است اما احتیاط شرط عقل است.
خیلی به دکتر اصرار نکنید که برای کودکتان آنتی بیوتیک تجویز کند. این دارو فقط باکتری ها را از بین می برد. آنفولانزا یک بیماری ویروسی است و در اثر باکتری ها به وجود نمی آید. بنابراین، آنتی بیوتیک دردی را دوا نمی کند. این دارو زمانی موثر است که فرزند شما علایم دیگری همچون ذات الریه، عفونت گوش یا برونشیت (آماس نایژه) داشته باشد.
کودک در عرض 3 تا 5 روز بهتر خواهد شد. ابتدا تب او از بین می رود و سپس اشتهایش باز می گردد. البته این مساله برای همه یکسان نیست. برخی از کودکان و بزرگسالان به مدت دو هفته یا حتی بیشتر، سرفه و بدن درد خواهند داشت.
چه زمانی باید فرزند خود را پیش دکتر ببریم؟
اگر نشانه های زیر را در کودک خود مشاهده کردید، حتما او را نزد پزشک ببرید:
-
اگر کودک شما زیر سه ماه است و تب 38 درجه سیلسیوس یا بیشتر دارد. کودکان در این سن حتما باید تحت مراقب پزشک برای تشخیص عفونت های جدی یا بیماری های احتمالی قرار بگیرند. -
اگر کودک شما بین 3 تا 6 ماه سن و تب بالای 38.3درجه سیلسیوس یا بیشتر دارد. -
اگر کودک شما بالاتر از 6 ماه سن و تب بالای 39.4 درجه سیلسیوس یا بیشتر دارد. -
بیشتر از سه روز تب داشتن -
سرفه هایی که پس از یک هفته هنوز خوب نشده اند -
داشتن نشانه های آنفولانزا در صورت داشتن بیماری های مزمن همچون سرطان، کم خونی داسی شکل، دیابت یا ناراحتی های قلب، ریه یا کلیه -
داشتن نشانه های آنفولانزا و آرتروت روماتیسمی یا کاواساکی که هر دو با آسپرین درمانی برای مدت طولای بر طرف می شوند. -
گوش درد داشتن -
خس خس کردن گلو یا سخت نفس کشیدن -
دوباره مریض شدن بلافاصله پس از خوب شدن و درمان آنفولانزا -
کم آب شدن بدن
نکته پایانی :
برای محافظت بهتر و بیشتر از فرزند خود باید اصول بهداشتی را رعایت کنید: دست های او را با صابون و آب گرم شویید و از دیگر اعضای خانواده نیز بخواهید دست های خود را چند بار در روز بشویند. این کار از انتقال بیماری در خانه جلوگیری می کند.
بهترین کار، دور نگه داشتن فرزند خود از افراد مشکوک به بیماری است. البته اگر افراد بیمار باشند اما نشانه های آن را نداشته باشند کار کمی سخت می شود.
با همه تلاش شما برای سالم نگه داشتن کودک، باز هم ممکن است او به آنفولانزا مبتلا شود. در صورت ابتلا به آنفولانزا، می توانید مطمئن باشید او امسال دیگر دچار این بیماری نمی شود زیرا در برابر این ویروس واکسینه شده است. البته، در سال آینده دوباره احتمال خطر هست زیرا این مصونیت فقط برای همین امسال وجود دارد. به همین دلیل است که توصیه می شود هر سال واکسن آنفولانزا را تزریق کنید.
