آزمایش STD برای تشخیص انواع بیماریهای جنسی

آزمایش STD

بیماری های منتقله جنسی (STDs) ، به عنوان عفونتهای مقاربتی (STIs) یا بیماریهای آمیزشی (VD) نیز شناخته می شوند.بعضی از بیماریهای مقاربتی می توانند از طریق استفاده از سوزنهای دارویی غیراستریل ، از مادر به نوزاد حین تولد نوزاد (زایمان) یا هنگام شیردهی و انتقال خون انتقال یابند.

اگر نسبت به درمان عفونت‌های منتقله از طریق رابطه جنسی (STI)، یا همان بیماری‌های منتقله از طریق رابطه جنسی (STD) اقدام نشود، آن‌ها مشکلات جدی را به‌دنبال خواهند داشت. از جمله شدیدترین و جدی‌ترین مشکلات این بیماری‌ها، می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

• 
  عدم باروری
• 
  سرطان
• 
  کور شدن
• 
  آسیب به اندام

آزمایش STD چیست ؟

متاسفانه بسیاری از افراد، درمان‌های صحیحی را نسبت به STIها دریافت نمی‌کنند. بسیاری از این عفونت‌ها، فاقد علایم اختصاصی هستند، یا به صورت کُلی بدون علامت هستند. لذا تشخیص آن‌ها به سختی صورت می‌گیرد. بدنامی ایجاد شده پیرامون STIها، میل افراد برای انجام چنین آزمایشاتی را کاهش می‌دهد. واقعیت این است که تست STI تنها روشی است که به صورت قطعی، وضعیت ابتلا به STI را مشخص می‌کند.

با صحبت کردن با پزشک، مشخص می‌شود که آیا به انجام آزمایش STI نیاز دارید یا خیر.

آزمایش برای تشخیص کدام عفونت‌های منتقله از طریق ارتباط جنسی توصیه می‌شود؟

بیماری‌های عفونی جنسی، شامل تعداد زیادی از بیماری‌ها هستند. برای تعیین بیماری‌هایی که به انجام آزمایشات مربوطه نیاز است، با پزشکتان مشورت بکنید. او به شما توصیه می‌کند تا برای تعیین وضعیت ابتلا به یک یا تعداد بیشتری از این بیماری‌ها، آزمایش انجام دهید:

• 
  کلامیدیا
• 
  سوزاک
• 
  ایدز (بیماری نقص سیستم ایمنی بدن)
• 
  هپاتیت ب
• 
  سیفلیس
• 
  تریکوموناس

پزشک احتمالاً درخواست آزمایش، جهت تشخصی بیماری تبخال و … را نمی‌دهد. این آزمایش فقط هنگامی انجام می‌شود که شما در معرض چنین خطری باشید، یا درخواست آزمایش مربوطه را بکنید.

عوامل خطر

به اشتراک گذاشتن هرگونه اطلاعات راجع به شرایط مخاطره‌آمیز جنسی با پزشک، یک امر بشدت مهم محسوب می‌شود. به صورت به‌خصوص، باید هرگونه رابطه جنسی مقعدی را به پزشک اطلاع بدهید.

آزمایشات استاندارد STI، امکان تشخیص برخی STIهای منتقل شده از طریق مقعد را فراهم نمی‌کنند. پزشک می‌تواند درخواست آزمایش پاپ اسمیر مقعدی را بدهد.

هدف از این آزمایش، ارزیابی وضعیت سلول‌های سرطانی، یا در آستانه سرطانی شدن است. این سرطان‌ها، تحت تاثیر ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) پدید می‌آیند.

همچنین باید راجع به موارد زیر، با پزشک تبادل نظر داشته باشید:

1. 
   نوع حفاظت به‌کار رفته در هنگام برقراری رابطه جنسی دهانی، واژنی و مقعدی
2. 
   داروهای در حال مصرف
3. 
   هر گونه مواجهه بالقوه یا واقعی، با عفونت‌های منتقله از راه جنسی
4. 
   اینکه شما یا شریک جنسی‌تان، دارای شرکای جنسی دیگری هستید

آزمایش STI در چه مکان‌هایی انجام می‌شود؟

شما این شانس را دارید که در مطب پزشک اختصاصی خود، یا کلینیک درمان بیماری‌های جنسی، آزمایش STI را پُشت سربگذارید. محل انجام آزمایش، کاملاً به ترجیح شخصی شما بستگی دارد.

برخی STIها، در زمره بیماری‌های شناخته شده قرار دارند. این بدین معنی است که پزشک موظف است به صورت قانونی، مثبت بودن نتایج آزمایش را به سازمان‌های دولتی ذی ربط گزارش بکند. نهاد دولتی، اطلاعات مربوط به STI را دنبال می‌کند. هدف این است که اطلاعات بیشتری، برای اجرای طرح‌های درمانی عمومی-ابتکاری گردآوری بشوند. شناخته‌شده‌ترین STIها به شرح زیر هستند:

• 
  شانکر
• 
  کلامیدیا
• 
  سوزاک
• 
  هپاتیت
• 
  ایدز
• 
  سیفلیس

آزمایشات آنلاین و خانگی نیز، برای برخی عفونت‌های منتقله از طریق رابطه جنسی برقرار هستند، این در حالیست که سطح اطمینان‌پذیری آن‌ها همواره در حد بالایی قرار ندارد. حتماً مطمئن شوید که کیت‌های آزمایشی خریداری شده، مورد تایید اداره فدرال دارو (FDA) باشند.

آزمایش STI چگونه انجام می‌شود؟

پزشک با توجه به سابقه بیماری‌های جنسی شما، دستور انجام یک سری آزمایشات را صادر می‌کند. هدف وی تعیین وضعیت ابتلا به بیماری‌های منتقله از راه جنسی است. از جمله این آزمایشات، می‌توان به آزمایشات خون، آزمایشات ادرار، و معاینات بدنی اشاره نمود.

آزمایشات خون و ادرار

اکثر بیماری‌های STI، به کمک نمونه‌های خون، یا ادرار قابل آزمایش هستند. پزشک با ارائه دستور انجام آزمایش خون یا ادرار، وجود بیماری‌های زیر را بررسی می‌کند:

• 
  کلامیدیا
• 
  سوزاک
• 
  هپاتیت
• 
  تبخال
• 
  ایدز
• 
  سیفلیس

در برخی موارد، آزمایشات خون و ادرار، به اندازه سایر آزمایشات دقیق نیستند. ممکن است یک ماه یا بیشتر از زمان ابتلا به برخی STIها طول بکشد، تا نتایج آزمایش خون قابل اطمینان باشند. برای مثال در صورتی که فردی به ایدز مبتلا بشود، چند هفته الی چند ماه طول خواهد کشید تا نتایج آزمایشات قادر به تشخیص عفونت باشند.

بسیاری از پزشکان، از سواب‌های واژنی، سواب مخصوص رحم، و سواب مخصوص مسیر ادراری، برای تشخیص STIها استفاده می‌کنند. در زنان، این امکان وجود دارد که در حین معاینه لگن، سواب‌های واژنی یا رحمی، به‌وسیله یک نوار پنبه‌ای تهیه بشوند. در زنان یا مردان، امکان تهیه سواب‌های مسیر ادراری، با وارد کردن نوار پنبه‌ای به داخل مجرای ادراری وجود دارد. اگر فرد رابطه جنسی مقعدی برقرار کرده باشد، آنگاه بررسی و تشخیص عوامل عفونت زا مقعد، به‌وسیله سواب مقعدی انجام می‌شود.

• 
  آزمایشات پاپ اسمیر و HPV

در یک نگاه کُلی، نمی‌توان آزمایش پاپ اسمیر را، یک آزمایش ویژه جهت تعیین ابتلا به STI تلقی نمود. آزمایش پاپ اسمیر، آزمایشی است که برای تشخیص علایم زودرس سرطان مقعد یا دهانه رحم بکار می‌رود. زنانی که به صورت مستمر به عفونت‌های HPV، علی‌الخصوص گونه‌های ویروسی 16 و 18 مبتلا هستند، در معرض ریسک چشمگیر ابتلا به سرطان دهانه رحم قرار دارند. آن دسته از زنان و مردانی که رابطه جنسی مقعدی برقرار می‌کنند، در معرض خطر فزاینده عفونت‌های HPV، و سرطان مقعد قرار دارند.

یک آزمایش پاپ اسمیر طبیعی، به هیچ عنوان وضعیت ابتلا یا عدم ابتلا به STI را مشخص نمی‌کند. پزشک برای تعیین وضعیت ابتلا به HPV، درخواست یک آزمایش HPV جداگانه را می‌دهد.

آزمایش پاپ اسمیری که با نتایج غیرعادی همراه بشود، لزوماً به معنی ابتلا به سرطان مقعد یا دهانه رحم، در زمان حال یا آینده نیست. بسیاری از آزمایشات پاپ اسمیر با نتایج غیرعادی، در گذر زمان و بدون هرگونه درمان برطرف می‌شوند. اگر نتایج آزمایش پاپ اسمیر شما غیرعادی باشد، پزشک احتمالاً آزمایش HPV را توصیه می‌کند. در صورتی که نتایج آزمایش HPV منفی باشد، احتمال کمی وجود دارد که در آینده نزدیک، به سرطان مقعد، یا سرطان دهانه رحم مبتلا بشوید.

آزمایشات HPV، به تنهایی برای تشخیص و پیش‌بینی سرطان کافی نیستند. هر ساله 14 میلیون آمریکایی، به HPV مبتلا می‌شوند. اکثر افراد با رابطه جنسی فعال، حداقل در یکی از مراحل طول عمر خود، به یکی از انواع HPV مبتلا می‌شوند. اکثر این افراد، هرگز دچار سرطان‌های پیشرفته مقعدی، یا سرطان دهانه رحم نمی‌شوند.

• 
  معاینات جسمانی

برخی بیماری‌های منتقله از راه جنسی، از جمله تبخیل یا زگیل تناسلی، با استفاده ترکیبی از معاینات جسمانی، و سایر آزمایشات قابل تشخیص هستند. پزشک از طریق معاینه جسمی، زخم، برآمدگی و سایر علایم STI را تشخیص می‌دهد. همچنین با نمونه‌برداری از نواحی مورد بررسی، محتوای به‌دست آمده برای انجام بررسی‌های تکمیلی به آزمایشگاه فرستاده می‌شوند.

یک نکته مهم این است که هرگونه تغییر شناسایی شده روی اندام‌های تناسلی، یا اطراف آن‌ها را به پزشک اطلاع‌رسانی بکنید. اگر تجربه رابطه جنسی مقعدی را دارید، حتماً تغییرات ظاهری ایجاد شده در اطراف/داخل مقعد یا روده بزرگ را به پزشکان اعلام نمایید.

نتیجه :

عفونت‌های منتقله از طریق رابطه جنسی (STI)، امری متداول هستند، و به صورت گسترده مورد آزمایش قرار می‌گیرند. با توجه به بیماری در دست بررسی، ماهیت آزمایشات قابل اجرا تغییر می‌کند. با پزشکتان راجع به سابقه روابط جنسی، و آزمایشات قابل اجرا صحبت بکنید.

به سلامت جنسی خود اهمیت بدهید و از صحبت با پزشک احساس خجالت نکنید. به طور مرتب با پزشک وقت معاینه سلامت جنسی داشته باشید، چرا که این معاینه از اصلی‌ترین چکاپ‌های روتین هر فرد است.

پزشک قطعاً به درک بهتر منافع و ریسک‌های بالقوه آزمایشات مختلف STI کمک خواهد نمود. در صورتی که جواب آزمایشات نسبت به برخی STIها مثبت باشند، گزینه‌های درمانی مناسب پیش روی بیماران قرار می‌گیرند