به گزارش سلام نو به نقل از ایسنا، 17 روز مانده به سالگرد واژگونی اتوبوس، مهشاد کریمی و ریحانه یاسینی خبرنگاران محیط زیست برای رای دادن می خواهند همه جوانب این حادثه را بررسی کنند.
2 تیر 1400 روز سیاهی برای جامعه رسانه ای کشور بود. واژگونی اتوبوس روزنامه نگاران در راه بازگشت از ناکده منجر به کشته شدن مهشاد کریمی خبرنگار ایسنا و ریحانه یاسینی خبرنگار ایرنا و مجروح شدن 21 خبرنگار و یک عکاس دیگر شد.
نهم تیرماه سال جاری نیروی انتظامی علت واژگونی اتوبوس را «بی توجهی و بی توجهی مسئول هماهنگی سفر به دلیل نبود وسیله نقلیه مناسب» اعلام کرده بود. غلامحسین اسماعیلی، سخنگوی قوه قضائیه نیز از نظر کارشناسی قوه قضائیه درباره حادثه ۲۲ تیرماه خبر داد. به گفته وی «۵۰ درصد تقصیر عوامل و مسئولان مختلف بوده است».
در شهریور 1400، پرتو برهان پور، وکیل والدین، به ایسنا گفت: در تیرماه از طرف اولیای دم هر دو روزنامه نگار از وکالت نامه ای به شعبه 3 بازپرسی دادسرای ناحیه 23 تهران که به وکالت اختصاص داشت، اعتراض کردیم، اما بر اساس نظر کارشناسی در تاریخ 5 شهریورماه، بر اساس رای هیات سه نفره “کارشناسان وزارت دادگستری در زمینه تصادفات و وسایل نقلیه موتوری زمینی”، راننده متهم به واژگونی اتوبوس خبرنگاران شد. و ما به این نظریه اعتراض کردیم.
وی همچنین در آذرماه اعلام کرد که در ماجرای تصادف اتوبوس روزنامه نگاران، راننده در مرحله اول مجرم شناخته شد و سه نفر از مدیران وقت سازمان حفاظت محیط زیست در مرحله دوم مجرم شناخته شدند، اما در 15 بهمن ماه، سه متهم در پرونده Bili Vlada آزاد شد!
یکم اسفندماه، قوه قضائیه اعلام کرد که شورای کارشناسی رسیدگی کننده به پرونده تصادف اتوبوس روزنامه نگار در نکده، راننده را مقصر تشخیص داد و سه مدیر متهم در این پرونده مجرم شناخته نشدند.
در حالی که حدود دو هفته تا سالگرد حادثه دلخراش واژگونی اتوبوس خبرنگاران باقی مانده است، والدین انتظارات خود را از قوه قضائیه بیان می کنند.
پدر مرحوم مهشاد کریمی به ایسنا گفت: طبق گفته یکی دیگر از کارشناسان، راننده 100 درصد مقصر است اما به مسائل جزئی توجه نکرده اند. مثلا اتوبوس سالم بود یا نه؟ چون به نظر می رسد حتی ظاهر اتوبوس مانند وضعیت صندلی و کمربند مورد بررسی قرار نگرفته است، در ضمن باید مشخص شود چه کسی دستور حرکت در جاده فرعی را صادر کرده است؟ به گفته خبرنگاران دیگر اتوبوس دچار مشکل شد و یک ساعت و نیم تا دو ساعت و نیم حرکت کرد و به درخواست یکی از برگزارکنندگان از جاده فرعی خارج شدند و وی اعلام کرد که مسیر را بلد است. و اینکه یک میانبر بود
وی به ابهامات دیگری در ماجرای واژگونی اتوبوس خبرنگاران اشاره می کند و بیان می کند: چرا کارخانه سیمان محیط زیست اتوبوس را فراهم کرده است؟ قاضی همچنین می‌تواند از نامه‌های رد و بدل شده بین اداره کل محیط‌زیست آذربایجان غربی و کارخانه سیمان برای بررسی درخواست و شهود برای شهادت در مورد آنچه رخ داده و نه صرفاً نظر کارشناسی دعوت کند. چگونه قاضی می تواند نظر کارشناس اول را – که مبنی بر سهل انگاری 50 درصدی برگزارکننده سفر بوده است – رد کند و نظر کارشناسی دوم را که راننده 100 درصد سهل انگاری کرده است، بپذیرد؟
کریمی تاکید کرد: انتظار داریم سازمان محیط زیست، ایسنا، ایرنا و سایر رسانه ها این پرونده را پیگیری کنند.
پدر مرحومه ریحانه یاسینی در گفت وگو با ایسنا، با اشاره به برگزاری جلسات کارشناسی برای رسیدگی به پرونده واژگونی اتوبوس خبرنگاران محیط زیست، گفت: حدود یک سال پیش کارشناس دو بار اظهار نظر کرد و ما نپذیرفتیم، بنابراین ما اقدامات لازم را انجام ندادیم.» با توجه به ابعاد آشکار حادثه واژگونی اتوبوس، روند بررسی پرونده نباید آنقدر طول بکشد.
وی می افزاید: علاوه بر قربانیان مهشاد و ریحانه، خبرنگاران زیادی در اتوبوس حضور داشتند که از نظر روحی، جسمی و مادی آسیب دیدند و شکایت کردند و این پرونده باید سریعتر حل می شد اما در شرایطی که حدود یک سال از آن زمان می گذرد. تحقیقات.» جلسه استماع تعیین شده است.
یاسینی ادامه می دهد: با رئیس قاضی ارومیه صحبت کردیم و قول دادند که سریعتر پیگیری کنند و 21 خبرنگار دیگر به حقشان برسند اما تا جایی که می دانیم تاکنون اتفاق خاصی رخ نداده است.
وی با بیان اینکه راننده مقصر واژگونی اتوبوس بوده است، گفت: متأسفانه مسئولان قبلی این سازمان از ابتدای حادثه می خواستند مسئولیت این حادثه دلخراش را از خود دور کنند. مسئولان سابق سازمان محیط زیست نه تنها متاسف نیستند، بلکه بسیار پیگیر هستند و متأسفانه برخی از آنها همچنان در دولت آقای رئیسی بر سر کار هستند و هیچ برخوردی با آنها نداشتند، انگار مهم نیست که چون بیش از یک سال گذشت. فاجعه ای که بر سر ما آمد، حتی یک جلسه نیز علیه آنها برگزار نشد.
یاسینی بر اساس شهادت خبرنگاران به وضعیت اتوبوس اشاره می کند و بیان می کند: اتوبوس به گونه ای شکسته شده که یک ساعت، دو و نیم تا سه ساعت حرکت کرده است. برگزارکنندگان به دلیل تأخیر، بدون توجه به شرایط ایمنی، راننده را مجبور به انتخاب جاده فرعی کردند که باید در دادگاه بررسی شود.
وی تاکید می کند: اتوبوس خبرنگار اتوبوس شهری و بین شهری نبود که بلیت بخرد و سوار شود، وقتی این اتفاق افتاد، گفتیم تقصیر راننده معلول و نادان است.
یاسینی می افزاید: این اتوبوس نقص فنی داشت نه دستگیره و نه تسمه. اگر کمربند داشت این اتفاق نمی افتاد. مشکل اصلی این است که سه نفری که برنامه را بر عهده داشتند و این اتفاق تلخ در زمان مدیریت آنها رخ داده است! در این مورد آزاد می شوند! ظاهرا هیچ مسئولیتی در قبال جان جوانان وطن و خبرنگارانی که به آنها سپرده شده بود نداشتند! و شاید به هیچ وجه نخواهند به اداره کل محیط زیست آذربایجان غربی آسیبی وارد کنند.
وی به استفاده از اتوبوس کارخانه سیمان برای جابجایی خبرنگاران اشاره می کند و می گوید: در زمانی که از این اتوبوس استفاده می شد قیمت بلیت اتوبوس 500 هزار تن بود و بچه های ما فدای این همه شدند.
یاسینی تاکید می کند: از قوه قضائیه تقاضا داریم همه جوانب حادثه را با دقت بررسی کنند.
به گزارش ایسنا، علاوه بر سوالات والدین، موضوعات دیگری نیز در رابطه با تصادف اتوبوس این روزنامه نگار مطرح است که از آن جمله می توان به:
* درخواست خرید و تخصیص اتوبوس از کارخانه سیمان ارومیه توسط چه کسانی یا چه کسانی بوده است؟ دلیل این درخواست چه بود؟
* چرا جاده روستایی درجه 2 برای اتوبوس انتخاب شد و اتوبوس نباید در چنین جاده هایی حرکت کند؟
* چرا اتوبوسی که وزارت راه و ترابری یا شهرداری برای تور مطبوعاتی بدون مجوز مسافر انتخاب کردند؟
* با توجه به اینکه قانون تردد در جاده ها بدون مجوز کار ممنوع است، چرا پلیس اتوبوس را متوقف نکرد؟
* با توجه به اینکه طبق قانون سن اتوبوس بین شهری 15 سال است و اتوبوس بین شهری 10 سال است و پس از آن باید از تردد خارج شوند، چرا برای جابجایی خبرنگاران 25 ساله از اتوبوس استفاده می شد؟ (ساخت سال 2006).
س: چرا افسر پلیس راهنمایی و رانندگی بدون بررسی اتوبوس فقط به راننده اجازه ادامه مسیر داد و فکر می کرد اتوبوس در حال رانندگی کارگران کارخانه است؟