به گزارش مجله خبری نگار، ترکیبات پِروپلی فلوروآلکیل (PFAS)، خانواده بزرگی از مواد شیمیایی مصنوعی هستند که در طبیعت وجود ندارند. چون این مواد در طبیعت تجزیه نمی‌شوند جزء دسته «مواد تا ابد شیمیایی» دسته بندی می‌شوند.
این مواد دارای خاصیت نچسبی و لکه ناپذیری هستند و به همین خاطر در بسته بندی‌های مواد غذایی، لوازم الکترونیکی، لوازم آرایشی و ظروف آشپزی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
محققان دانشگاه استکهلم امروزه این مواد را در آب باران در اقصی نقاط سیاره زمین و حتی در جنوبگان، یافته‌اند در نتیجه هیچ گریزی از مواد تا ابد شیمیایی در سطح کره زمین نیست. قطرات باران در هیچ جایی مناسب آشامیدن نیست.
در طول دو دهه اخیر، سطح مجاز مندرج در دستورالعمل‌های راهنما برای برخی از این «مواد تا ابد شیمیایی» به علت درک بیشتر از سمی بودن آن‌ها به شدت کاهش یافته است.
یان کوزین، محقق ارشد و استاد علوم محیط زیست دانشگاه استکهلم می‌گوید: «کاهش حیرت انگیزی در دستورالعمل‌های راهنما در مورد میزان مجاز مواد پِروپلی فلورو آلکیل در آب آشامیدنی در ۲۰ سال گذشته صورت گرفته است.»
براساس دستورالعمل ایمنی آمریکا در استفاده از ترکیبات پِروپلی فلوروآلکیل در آب آشامیدنی، آب باران در سراسر دنیا برای آشامیدن مناسب نیست. اگرچه در دنیای صنعتی کنونی، ما از آب باران برای نوشیدن استفاده نمی‌کنیم، اما بسیاری از مردم آن را برای نوشیدن مناسب می‌دانند، چرا که باران سرچشمه منابع آب آشامیدنی ماست.»
براساس دستورالعمل ایمنی ایالات متحده در استفاده از ترکیبات پر و پلی فلورو آلکیل (PFAS) در آب آشامیدنی، آب باران در سراسر دنیا برای آشامیدن مناسب نیست. یکی از این مواد پرفلوئورواکتانوئیک اسید است که به عنوان ماده‌ای سرطان زا شناخته شده. این ماده با کاهش ۳۷.۵ میلیون باری در دستورالعمل‌های راهنما در مورد میزان مقادیر مجاز روبرو شد.
مواد «تا ابد شیمیایی» چه خطری برای سلامتی ما دارند؟
تحقیقات گسترده‌ای راجع به خطرات ناشی از مصرف این مواد برای سلامتی انسان صورت گرفته است. دانشمندان بر این باورند که این خطرات می‌توانند با مشکلات باروری، افزایش خطر ابتلا به سرطان و اختلال در رشد کودکان مرتبط باشند.
درحالی که عده دیگری معتقدند هیچ گونه تاثیر منفی در رابطه با استفاده از این مواد بر سلامت انسان اثبات نشده است. با این وجود و بر اساس نتایج بدست آمده از تحقیقات اخیر برخی خواستار وضع محدودیت‌های شدیدتری علیه استفاده از ترکیبات پِروپلی فلوروآلکیل هستند.
دکتر جین مونکه، مدیر بنیاد بسته بندی مواد غذایی در زوریخ که در این تحقیقات شرکت نکرده است می‌گوید: نمی‌توان اجازه داد تعداد محدودی با آلوده شدن آب آشامیدنی میلیون‌ها نفر که منجربه بیماری‌های جدی می‌شود، سود ببرند.
مبلغ هنگفتی که می‌بایست صرف کاهش ترکیبات پِروپلی فلوروآلکیل در آب قابل آشامیدنی بشود را باید صنایعی بپردازند که تولید و مصرف کننده این مواد سمی هستند.