سلام نو – سرویس فرهنگ و هنر: بیایید تعارف را کنار بگذاریم و حرف آخر را همین اول بزنیم تا اگر حوصله خواندن ادامه متن را ندارید تکلیف شما با سریال میدان سرخ مشخص شود. سریال میدان سرخ یک فاجعه تمام عیار است، یک سریال بی‌سروته، یک محصول سردرگم که بازیگرانی مشهور و البته تیتراژی آغازین خوبی دارد. همین و تمام.
شاید با خودتان بگویید این قضاوت تند، بی‌رحمانه و غیرمنصفانه است، آن هم بعد از تنها ۴ قسمت، اما خواهید دید که این حرف شاید تند و بی‌رحمانه باشد، اما غیرمنصفانه نیست.
میدان سرخ سریالی به تهیه کنندگی جواد نوروزبیگی ، نویسندگی سارا سلطانی و کارگردانی ابراهیم ابراهیمیان است که چند نفر از مشهورترین بازیگران ایران در آن بازی می‌کنند. امیرحسین آرمان، امید روحانی، بهرام افشاری، حمید فرخ نژاد، رضا یزدانی، مهتاب کرامتی, مسعود کرامتی، علی مصفا، کاظم سیاحی، سوگل قلاتیان، لیندا کیانی، مهدی حسینی نیا، آرمین رحیمیان و بهدخت ولیان تنها بخشی از لیست بلند بالای بازیگران این سریال هستند.
احتمالا انتظار دارید سریالی که بعد از ده سال حمید فرخ نژاد را به شبکه نمایش خانگی برگرداند، علی مصفا را راضی به حضور کرد و چهره‌ای مثل رضا یزدانی را به بازی جدی وا داشت حرفی حداقلی برای گفتن داشت باشد، اما چنین نیست. به لطف میدان سرخ شما بدترین بازی اکثر بازیگرانش را می‌توانید ببینید. البته باید انصاف داد که در برابر بازی متفاوت علی مصفا و بازی تکنیکی ستاره‌ها، بازی بازیگران تازه‌کار فیلم مطلقا روی اعصاب شما خواهد بود.
تکنیکی بودن حمید فرخ نژاد و آرام و متفاوت بودن علی مصفا هیچ کدام باعث نجات نقش‌ها و سریال نمی‌شود و شما هر لحظه فکر می‌کنید که چطور ممکن است چنین بازی‌های بی‌ربطی را تماشا کنید. مشکل بازی بازیگران صرفا تصنعی بودن آن نیست، مشکل ضعف فیلمنامه است، فیلمنامه‌ای که تقلیدی شکست خورده از نمونه‌های غربی و ترکی است.
۵ قسمت از سریال گذشته و شما نمی‌دانید چرا به نقش حمید فرخ نژاد می‌گویند پاپ! نمی‌دانید کار سه شریک شیک خلافکار سریال چیست. نمی‌دانید مهتاب کرامتی کجا سریال است و پیشینه نقشش چیست؟ حتی اگر کمی حواس پرت باشید احتمالا اسم نقش مهتاب کرامتی یا علی مصفا را یادتان نخواهد بود.
به طور خلاصه باید گفت که ۵ قسمت از سریال میدان سرخ گذشته و این چیزی که قرار بود «سریال» باشد هنوز حتی به یک محصول قابل دیدن تبدیل نشده است. در واقع میدان سرخ ماقبل نقد نیست، بلکه ما قبل محتوای قابل تماشای سرگرم کننده است.
میدان سرخ می‌خواهد تریلری هیجان انگیز و با راز و رمزهای جذاب باشد، اما حتی سایه‌ای از چیزی که دوست دارد باشد هم نیست. کار داستان ندارد، بازی بازیگران مطالقا در نیامده، ریتم پر از سکته است و چیزهایی که قرار بود راز و رمز باشند در واقع نقطه کور فیلمنامه هستند که هیچ کس هیچ توضیحی برای آن ندراد.
از آن طرف هم سریال پر از کلیشه‌های قدیمی و جدید است. رئیسی خلاف‌کاری که همیشه عینک دودی می‌زند، کم حرف است و عاشق خانواده. خلافکار قدرتمند باهوشی که از رئیسش می‌ترسد و نوچه‌هایش را می‌ترساند. عشق دختر و پسری که به دلایل ممنوع است.
در نهایت باید گفت که اگر می‌خواهید وقتتان را تلف کنید می‌توانید دل منوچهر هادی را به جای میدان سرخ ببینید. شاید بپرسید چرا؟ مگر دل سریال بدی نبود؟ چرا دل سریال بدی بود و حتی در بد بودن بازیگران از میدان سرخ هم پیشی می‌گرفت، اما چند مزیت نسبت به میدان سرخ دارد.
دل حداقلی از داستان را داشت، دل می‌دانست به دنبال چیست و می‌خواست کپی دسته چندم سریال‌های ترکی باشد و در نهایت شما در سریال دل چند کلیپ موسیقی می‌بینید که برای تنوع مناسب است.