تالاب میانگران در رشته کوه های زاگرس

به گزارش سلام نو، منطقه تالاب میانگران در جنوب غربی دامنه های زاگرس و در فاصله یک و نیم کیلومتری شهرستان ایذه در شمال شرقی استان خوزستان قرار دارد. این تالاب که همواره در معرض آسیب بوده است، از معدود تالاب هایی است که علاوه بر جاذبه های طبیعی، از جاذبه های تاریخی متعدد به جا مانده از دوران تمدن اسلامی نیز بهره برده است. منقار شط یا تالاب میانگران یکی از معدود تالاب های ایران است که در متون کلاسیک از آن یاد شده است.

از جمله مشکلات زیستگاه تالاب می توان به نبود مراکز اقامتی در مجاورت باتلاق، کاهش سطح آب باتلاق در فصل گرم سال و همچنین ورود پساب های کشاورزی به تالاب اشاره کرد. تالاب میانگران یکی از تالاب های مهم کشور است که در شمال غربی استان خوزستان در شهرستان باستانی ایذه و با وسعت متغیر اما حدود 2400 هکتار در جنوب غربی کوه زاگرس در فاصله یک و نیم کیلومتری از آن قرار دارد. شهر ایذه. در فصول پرآب به ویژه در زمستان وسعت آن به بیش از سه هزار هکتار و در سال های پرباران به کمتر از دو هزار و 500 هکتار می رسد.
تالاب میانگران در منطقه کوهستانی زاگرس واقع شده و از نظر پرندگان مهاجر جنوب و شمال را به هم متصل می کند. دارای مسیر ترانزیتی، تنوع بالا و ظرفیت گردشگری فراوان است.

بسیاری از گردشگران و مسافران زمانی که از اهواز، باغملک یا شهرکرد اصفهان تصمیم می گیرند وارد شهر ایذه شوند، با دشتی سرسبز پر آب روبرو می شوند و آن باتلاق میانگران است. در کنار این باتلاق جاده ایذه – شهرکرد – اصفهان قرار دارد که گاهی باتلاق فصلی بندون در آن ظاهر می شود. این مرداب را پرچستان (گورویی و اورک شالو)، شیخان، فروم (قلعه گژدم) و منقار نیز می‌گویند.
این جاذبه طبیعی علاوه بر تالاب بودن، در بهمن ماه سال 1390 به عنوان ذخیره گاه حیات وحش میانگران مورد تایید سازمان محیط زیست قرار گرفت.

زندگی گیاهی

هیچ رودخانه ای تغذیه باتلاق نیست، به همین دلیل نزولات جوی و آب ناشی از ذوب برف در فلات های منطقه و حتی بخشی از فاضلاب های مشترک به این باتلاق می ریزد. نیزار، گیاهان مرتعی، درختچه‌ها، یونجه و شنبلیله و گونه‌ای از گیاهان محلی به نام‌های شتی و پاوکده از پوشش‌های گیاهی غالب تالاب هستند.

خصوصیات حیوانی

یکی از خطرات جانی این برکه و زیستگاه پرندگانی مانند اردک اردک اردک، کرکس، فلامینگو، لک لک سفید و سیاه، لک لک خاکستری، حواصیل خاکستری و حتی گونه های آبگیر قابل توجه و کمیاب مانند اردک مرمری، اردک سفید و زهکشی متوالی غاز سفید تالاب و اضافه شدن آن به زمین های کشاورزی، ورود فاضلاب و پساب از مناطق کشاورزی و از همه مهمتر تصمیم به برداشت آب در طرحی به نام آبیاری اراضی اطراف میانگران. زمین باتلاقی.

اقلیم

پرباران ترین ماه سال در این تالاب دی ماه است و کمترین بارندگی از اواخر خرداد تا اواسط مهرماه، میانگین تبخیر ماهانه 173 میلی متر، حداقل رطوبت نسبی 25 درصد است. آب و هوای منطقه معمولاً در تابستان گرم و در زمستان سرد است، بنابراین در برخی موارد ارتفاعات اطراف پوشیده از برف است.
مصرف بی رویه آب این باتلاق در سال 1376 منجر به خشک شدن طبیعت باستانی این باتلاق و حمله میلیون ها قورباغه به شهرستان ایذه شد.
تالاب میانگران که همواره در معرض آسیب بوده است، از معدود تالاب هایی است که علاوه بر جاذبه های طبیعی، از جاذبه های تاریخی متعدد به جا مانده از دوره ایلام نیز بهره برده است. همجواری با باتلاق میانگران روستاهای میانگران علیا، کرم علیوند، یارعلی وند، میانگران سفلی، خنگ اژدر، پرچستان فاضل، پرچستان علی، پرچستان گورویی، پرچستان اورک، کل فرح، راسوند و بلوتک شیخان و اطراف صدها کل فرح. از نقش های انسان و حیوانات اشکفت سلمان، نقش برجسته های یارعلی وندا و کمالا واندا، قلعه کژدم، نقش برجسته اژدر خاموش، راسوند و … با باتلاق ضمن اینکه می تواند از تهدیدات پی در پی جلوگیری کند، توانایی تبدیل باتلاق میانگران به مرکز گردشگری ایما را دارد.
منبع درآمد مردم اطراف باتلاق میانگران دامداری و کشاورزی به ویژه کشت گندم، جو، ماش و برنج است.
گفتنی است از این پس مجوز شکار در تالاب ها به هیچ وجه صادر نمی شود و با توجه به بررسی نمونه های پساب، سازمان محیط زیست خوزستان بیش از 600 میلیون تومان در ماه جریمه زیست محیطی در نظر گرفت.

مسیر دسترسی

برای دسترسی به باتلاق میانگران که از چهار جهت شهر ایذه قابل رویت است، پس از ورود به شهر ایذه، با قرار گرفتن در جاده پیون یا جاده دسترسی به کل و فراه، پرچستان و سایر روستاهای مسیر، می توانید باتلاق را ببینید

منبع: تریپ یار