بیماری هوچکین چیست؟
هوچکین یک نوع خاص لنفوم یا سرطان با رشد غیر طبیعی سلول در سیستم لنفاوی همراه است. پیشرفت های اخیر در زمینه تشخیص و درمان این بیماری منجر به بهبودی تعداد زیادی از بیماران شده است. در این بیماران با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، میزان بهبودی افزایش می یابد. اگرچه بیماری هوچکین می تواند در هر سنی رخ دهد، اما شایع ترین سن بین 20 تا 50 سالگی است. دلگرم کننده به روز باشید بیماری هوچکین آن ها ملاقات می کنند.
بیماری هوچکین چیست؟
بیماری هوچکین در یک ناحیه از سیستم لنفاوی، معمولا در غدد لنفاوی رخ می دهد. اگر بیماری به موقع تشخیص داده نشود و درمان نشود، می تواند به سیستم لنفاوی سرایت کند. هوچکین می تواند باعث درگیری ریه، شکم و استخوان شود. با پیشرفت بیماری، گلبول های سفید طبیعی خون کوچک می شوند و عفونت ها آسیب می بینند. بنابراین، بیماران مبتلا به بیماری هوچکین ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به عفونت های مختلف باشند.
- انواع مختلف لنفوسیت ها وجود دارد. آنها بخشی جدایی ناپذیر از سیستم ایمنی و آنتی بادی های بدن هستند.
- لنفوسیت ها در مغز استخوان تشکیل شده و وارد جریان خون می شوند.
- لنفوسیت ها همچنین به داخل عروق لنفاوی (شبکه ای از عروق میکروسکوپی که مایع را از بافت تخلیه کرده و به سیستم گردش خون باز می گرداند) جریان می یابد.
- سیستم لنفاوی همچنین شامل اندام های کوچکی به نام غدد لنفاوی است. گروه هایی از این ندول ها در قسمت های مختلف بدن از جمله گردن، کشاله ران و زیر بغل وجود دارند. طحال بخشی از این سیستم است.
- لنفوسیت ها نوع سلولی غالب در بافت های لنفاوی مانند مغز استخوان، غدد لنفاوی، کبد و طحال هستند.
- لنفوسیت ها و بافت لنفاوی نیز در دستگاه گوارش، پوست، ریه ها و سیستم عصبی مرکزی وجود دارند.
- در واقع، لنفوسیت ها را می توان در هر بخشی از بدن یافت، بنابراین سرطان می تواند در هر نقطه از بدن رخ دهد.
لنفوم ها به دو دسته اصلی تقسیم می شوند:
بیماری هوچکین
در این مورد، لنفوسیت های سرطانی از خانواده لنفوسیت های B هستند. این سلول ها سلول های بالغی هستند که به سلول های اصلی تولید کننده آنتی بادی در بدن متصل هستند.
لنفوم غیر هوچکین
این گروهی از بیماری‌های بسیار متنوع است که می‌تواند از هر نوع لنفوسیت (سلول‌های B، سلول‌های T و اشکال نادرتر) مشتق شود.
———————————————— ———————————-
شیوع بیماری هوچکین چقدر است؟
در انگلستان، سالانه حدود 1500 مورد جدید از بیماری هوچکین تشخیص داده می شود. معمولاً افراد بین 20 تا 40 سال را مبتلا می کند.
———————————————— ———————————-
علل بیماری هوچکین چیست؟
علت این بیماری ناشناخته است. این بیماری به احتمال زیاد ناشی از تعامل بین عوامل ژنتیکی ارثی و عوامل محیطی است که می تواند باعث بیماری شود.مطالعات اخیر نشان می دهد که ویروسی که باعث تب غدد می شود نیز ممکن است در بیماری هوچکین دخیل باشد.
———————————————— ———————————-
علائم بیماری هوچکین چیست؟
اولین علامت معمولاً تورم سخت و بدون درد در غدد لنفاوی است. آنها معمولاً زمانی دردناک می شوند که غدد لنفاوی در پاسخ به عفونت های موضعی بزرگ شوند. تورم بدون درد نشانه اختلال در خود لنفوسیت ها مانند لنفوم است.
سایر علائم بیماری هوچکین عبارتند از:
- خستگی
- کاهش وزن
- تعریق شدید شبانه
- تب
- خارش عمومی پوست
- احساس درد در غدد پس از مصرف الکل (نادر).
———————————————— ———————————-
بیماری هوچکین چگونه تشخیص داده می شود؟
بیماری هوچکین بر غدد لنفاوی تأثیر می گذارد و می تواند در قسمت های عمیق تر بدن پنهان شود. پزشک آزمایشاتی را برای تشخیص بیماری تجویز می کند. رایج ترین این تست ها عبارتند از:
- نمونه برداری از غده لنفاوی که به نظر آسیب دیده است و آزمایش آن
- بیوپسی مغز استخوان لگن
- عکاسی با اشعه ایکس
- سی تی اسکن که می تواند در تمام بدن انجام شود.
- اسکن PET
این آزمایش ها می توانند مرحله بیماری را تشخیص دهند. در مرحله اول بیماری، تنها یک خوشه از غدد لنفاوی تحت تاثیر قرار می گیرد. در مرحله دوم، بیماری دو یا چند خوشه را که همگی در یک طرف دیافراگم هستند، تحت تاثیر قرار می دهد.
دیافراگم عضله ای است در بالای شکم و زیر ریه ها که قسمت بالایی و پایینی بدن را از هم جدا می کند.مرحله سوم بیماری شامل درگیری غدد لنفاوی در دو طرف دیافراگم است و مرحله چهارم شامل درگیری سایر بافت ها است. به جز غدد لنفاوی و طحال (مانند کبد یا مغزن) افرادی که بیماری آنها علائم خاصی ندارد در گروه A و بیمارانی که علائم عمومی مانند تب و کاهش وزن دارند در دسته B قرار می گیرند.
———————————————— ———————————-
رفتار هوچکین
تعیین مرحله بیماری نقش بسیار مهمی در روند درمان آن دارد. البته اندازه غده درگیری لنف، علائم بیماری، سن عوامل دیگری ممکن است در تعیین دوره درمان نقش داشته باشند.بیماران مبتلا به بیماری هوچکین می توانند با تشخیص پزشک خود علیه آنفولانزا، ذات الریه و مننژیت واکسینه شوند. برای درمان هوچکین می توان از شیمی درمانی و رادیوتراپی استفاده کرد.
لازم به ذکر است که درمان هوچکین با داروهایی انجام می شود که اغلب عوارض جانبی دارند اما گریزی از آنها نیست. علاوه بر این، پاسخ به درمان از فردی به فرد دیگر متفاوت است، نه تنها در مورد هوچکین، بلکه در همه بیماری‌ها، زیرا افراد به دلایل ژنتیکی و محیطی متفاوت هستند.
برخی از عوارض جانبی درمان عبارتند از: : تهوع و استفراغ و گلودرد، مشکلات بلع
البته در طول درمان بهتر است به پروتئین و کالری کافی در رژیم غذایی توجه شود.
پیگیری بعد از درمان هوچکین
لازم به ذکر است که بسیاری از بیماری ها پس از بهبودی اولیه می توانند عود کنند و هوچکین نیز از این قاعده مستثنی نیست. بنابراین، بیمار هوچکین باید پس از درمان تحت مراقبت های پزشکی و معاینه منظم قرار گیرد. البته این معاینات یکی از مهم ترین قسمت های درمان است و بیمار هوچکین باید تغییرات سلامتی خود را کمتر و کمتر به پزشک خود گزارش دهد.
تشخیص بیماری هوچکین
از آنجایی که علت بیماری هوچکین ناشناخته است، در حال حاضر پیشگیری از آن غیرممکن است. اما تشخیص زودهنگام و درمان مناسب نتایج خوبی به همراه دارد.
اولین علامت معمولاً یک غده لنفاوی بزرگ و بدون درد است که معمولاً در گردن و گاهی در زیر بغل یا کشاله ران قرار دارد. این غدد لنفاوی گاهی اوقات هنگام حمام کردن یا تراشیدن موهای بدن شناسایی می شوند. غدد لنفاوی ممکن است به دلیل عفونت ها یا بیماری هایی غیر از بیماری هوچکین بزرگ شوند، اما غدد لنفاوی که بیش از یک ماه بزرگ می مانند، چه دردناک باشند و چه نباشند، باید توسط پزشک معاینه شوند. غدد لنفاوی عفونی معمولاً دردناک هستند.
گاهی اوقات علائم دیگری در بیماران مبتلا به بیماری هوچکین دیده می شود، از جمله:
- تب طولانی مدت با علت ناشناخته.
- تعریق شبانه بی دلیل گاهی این تعریق به حدی است که بیمار مجبور به تعویض ملحفه می شود.
- بثورات پوستی
- درد غیر طبیعی در پشت یا شکم
- کاهش وزن غیر طبیعی
- تنگی نفس
اکثر موارد هوچکین قابل درمان هستند، به خصوص اگر زود تشخیص داده شوند. بنابراین، به طور منظم غدد لنفاوی بزرگ در گردن، زیر بغل و کشاله ران را بررسی کنید.
این علائم در سایر بیماری ها غیر از هوچکین شایع است، اما در صورت بروز این علائم، باید به پزشک مراجعه کنید تا شانس تشخیص زودهنگام را از دست ندهید.
پس از مراجعه به پزشک، شرح حال کاملی از سلامت فرد تهیه می کند. سپس معاینه پزشکی انجام خواهد شد. اگر متوجه ناهنجاری در غده لنفاوی شوید، آن غده لنفاوی برداشته شده و زیر میکروسکوپ بررسی می شود. این آزمایش مشخص می کند که ضایعه خوش خیم یا بدخیم است.
اگر نتیجه نمونه گیری نشان دهنده بیماری هوچکین باشد، آزمایشات اضافی انجام می شود:
- رادیوگرافی قفسه سینه
- آزمایش خون
لنفانژیوگرافی: یعنی تزریق ماده حاجب به سیستم لنفاوی و سپس تهیه رادیوگرافی برای نشان دادن وضعیت سیستم لنفاوی و وسعت بیماری.
- سی تی اسکن شکم
- آزمایش مغز استخوان
- نمونه برداری از اندام های شکمی برای نشان دادن شیوع بیماری به این اندام ها
- ممکن است نیازی به انجام همه این آزمایشات روی یک نفر نباشد. تصمیم در مورد معاینات لازم توسط پزشک معالج اتخاذ خواهد شد.
———————————————— ———————————-
عوارض جانبی احتمالی هوچکین
- سرطان به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است
- ناباروری در مردان به دلیل درمان
- بیماری های قلبی یا ریوی، کم خونی، کم کاری تیروئید و عفونت ها
بیماری هوچکین به خوبی به درمان پاسخ می دهد. در بیشتر موارد، بیماران به صورت سرپایی درمان می شوند. بیمار را می توان با رادیوتراپی یا شیمی درمانی یا ترکیبی از هر دو درمان کرد.
پرتودرمانی از اشعه ایکس پرانرژی یا تشعشعات ناشی از کبالت در ناحیه آسیب دیده برای کشتن سلول های سرطانی و در عین حال حفظ بافت سالم استفاده می کند. خوشبختانه در مراحل اولیه آسیب بیماری به سیستم لنفاوی محدود می شود، بنابراین پرتودرمانی مناسب بخشی یا تمام سیستم لنفاوی باعث بهبود بیماران می شود.
شیمی درمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی در سراسر بدن استفاده می شود. پزشکان از مقادیر زیادی داروهای شیمی درمانی استفاده می کنند که می توانند سلول های سرطانی را با حداقل آسیب به بافت های سالم از بین ببرند. داروهای شیمی درمانی بر تقسیم و رشد سلول های سرطانی تأثیر می گذارد و رشد سلولی را به تاخیر می اندازد و بیماران ترکیبی از شیمی درمانی و پرتودرمانی را دریافت می کنند.
هر دوی این درمان ها می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند. پرتودرمانی می تواند باعث واکنش های پوستی، حالت تهوع، استفراغ و خستگی شود. همه این عوارض را می توان با استراحت مناسب و تغذیه خوب کاهش داد. این اثرات پس از قطع پرتودرمانی از بین خواهند رفت.
شیمی درمانی می تواند باعث تهوع، استفراغ، اسهال، ریزش مو، کم خونی، خونریزی خود به خود، افزایش عفونت و زخم های دهان شود. این عوارض در همه بیماران رخ نمی دهد، با شدت یکسان رخ نمی دهد و پس از درمان ناپدید می شود.
آزمایش های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش خون و مغز استخوان، لنفانژیوگرافی (روش تشخیصی که با تزریق ماده حاجب به مجاری لنفاوی و عکسبرداری با اشعه ایکس از سیستم لنفاوی انجام می شود)، بیوپسی غدد لنفاوی و سی تی اسکن باشد. و رادیوگرافی از شکم و قفسه سینه
سعی کنید در مورد درمان بیماری و شانس درمان خود مثبت فکر کنید. نگرش ذهنی خوب و مثبت کمک بسیار مهمی در درمان بیماری است.
درمان می تواند به شرح زیر باشد:
فقط رادیوتراپی (استفاده از امواج انرژی). [ توليد شده توسط دستگاه هاي اشعه ايكس مخصوص ، دستگاه هاي كبالت و ساير دستگاه ها ] برای درمان انواع خاصی از سرطان، شیمی درمانی (درمان سرطان با تزریق داروهایی که سلول های سرطانی را بدون آسیب رساندن به بافت سالم از بین می برند) یا ترکیبی از این دو.
رعایت بهداشت دهان و دندان در جلوگیری از ایجاد زخم های دهان در طول شیمی درمانی موثر است.
مردانی که تحت درمان هستند ممکن است بخواهند اسپرم خود را ذخیره کنند تا در صورت ناباروری بتوانند با کمک باردار شوند.
مواد مخدر
داروهای ضد سرطان. داروها می توانند در برخی از بیماران عوارض جانبی یا عوارض جانبی ایجاد کنند. علائم جدید می تواند ناشی از دارو، خود بیماری اصلی یا یک بیماری جدید باشد. عوارض جانبی دارو معمولاً زمانی از بین می روند که بدن دارو را تنظیم کند یا مصرف آن را متوقف کند.
فعالیت
- تا زمانی که قدرت شما اجازه می دهد فعال بمانید.
- رژیم غذایی
- رژیم غذایی خاصی توصیه نمی شود.
- در این صورت با پزشک خود مشورت کنید
- اگر شما یا یکی از اعضای خانواده علائم بیماری هوچکین را دارید.
- اگر یکی از موارد زیر در طول درمان رخ دهد: تب – علائم عفونت (قرمزی، تورم، درد خود به خود یا هنگام لمس) در هر نقطه از بدن – تورم پاها و پاها – ناراحتی هنگام ادرار کردن یا کاهش ادرار
- اگر فکر می کنید دارو علائمی ایجاد کرده است.
لطفا اگر سوال یا راهنمایی برای مقاله دارید بیماری هوچکین چیست؟
این را در نظر داشته باشید، آن را با ما و سایر کاربران در بخش نظرات به اشتراک بگذارید.
———————————————— ———————————-
یک مجله اینترنتی دلگرم کننده
مرجان امینی